Kijkje in de zieleroerselen van de mens

Victorine neemt een camping over omdat zij liefdesverdriet heeft, en ook elke gast op de camping, waaraan steeds een deel wordt gewijd, heeft zo zijn eigen motieven om in het laagseizoen op de camping te verblijven. Dat is een interessante ingang voor heel veel boeiende verhalen, maar in dit boek missen zowel de diepgang als samenhang. Elk verhaal was misschien meer tot zijn recht gekomen als deze 'ingang' was uitgewerkt in een eigen roman. Om toch nog iets van samenhang te creëren, worden aan te einde van het boek alle personages omgebracht door een oud-marinier die lijdt aan een posttraumatische stressstoornis. Ook hij was te gast om te ontsnappen aan de werkelijkheid. Het boek wordt wel eens omschreven als queer of als vooruitstrevend, maar ik zie het meer als een omschrijving van wat ons mensen allemaal kan overkomen. Stuk voor stuk mooie portretjes, maar geen roman die me zal bijblijven.