Intense en feitelijke beschrijving van een opgroeiend mens dat zich nergens thuisvoelt

Rouwdouwers van Falun Ellie Koos laat de zoektocht zien van de jonge Ada, die haar moeder verloor toen ze nog een jong kind was, en daardoor noodgedwongen met haar jongere broer opgroeide in de stacaravan van haar vader. Het was geen feest daar: de vader was hard en confronterend. Ada ontmoet Frederique, die haar aanzet tot het maken van sculpturen. Ada wordt aangenomen op de kunstacademie, maar houdt dit verborgen voor haar vader, die keihard moet werken om brood op tafel te krijgen. Ada's broer is dan al uit huis geplaatst omdat hij 'moeilijk opvoedbaar' is en hij zijn vaders geld achterover heeft gedrukt.

Dit verhaal, dat zich afspeelt in het verleden, wisselt zich af met de gebeurtenissen in het heden, waarin Ada er even tussenuit is om te werken in Spanje, bij de zwijgzame Molino. Molino behandelt zijn dieren slecht en hoewel dit niet binnen Ada's macht ligt, probeert zij het zo aangenaam mogelijk te maken voor de dieren. Haar periode in Spanje wordt abrupt beëindigd als haar broer overleden is. De doodsoorzaak hangt samen met de gebeurtenissen uit hun jeugd.

Ik heb Rouwdouwers gelezen als een verhaal over iemand die zich nergens thuis voelt, ook niet in haar eigen lichaam. Het geeft bloot hoe je kindertijd en opvoeding je vormen voor de rest van je leven.

Het boek is een intens verslag van een leven, ondanks (misschien wel dankzij) de vrij objectieve beschrijving van de gebeurtenissen, die hier en daar flink onder mijn huid zijn gekropen.