Beestachtig menselijk

Carolina Trujillo heeft een verhaal geschreven dat in deze vorm gehoord kan worden. Het wordt niet weggemoffeld als de acties van dierenactivisten, of weggezet als terrorisme, zoals in werkelijkheid wel gebeurt. Dat is de kracht van literatuur en de kracht van een schrijver die beestachtige menselijkheid recht in de ogen durft te kijken.

Het boek boeide me, niet alleen doordat het onderwerp me nauw aan het hart gaat, maar ook doordat de hoofdpersoon, Mol, een mens is van vlees en bloed, dat vooral door zijn verliefdheid op Nora onderdeel wordt van een cel bekenden (vrienden) en iets minder bekenden die zich inzet tegen dierenleed. Het personage en zijn relatie met anderen verdiepen zich gedurende het verhaal. Het hoogtepunt was voor mij de nacht voor de allerlaatste actie, waarin hij eindelijk intiem is met Nora, voor ze in de gevangenis terechtkomen. Dit weten en er toch voor gaan, uit liefde voor het (dieren)leven en vooral omdat hij nu eenmaal geen nee kan zeggen tegen Nora, is pure passie.

Als lezer kun je je goed identificeren met Mol, en ergens ook met de andere personages, die blind gaan voor een ideaal dat ook het mijne is. Ik at al 95 procent vegan en wil daarmee dankzij dit boek doorgaan.

Klein minpuntje is de spanningsboog, die wat mij betreft te laat up gang komt. Pas ergens rond pagina 300 wil ik echt doorlezen; daarvoor waren het veel herhalingen van vergelijkbare acties of voorbereidingen daarop. Als het boek half zo dik was geweest, had dat niet afgedaan aan de kwaliteit, maar het doorlezen was het waard!