Bewonderde schrijver, maar nare man

Etty heeft lijkt het wel een patent op vervelende mannen waar ze biografieën over schrijft. Eerder las ik haar biografie van Hugo Brandt Corstius, een geniale taalgeleerde en taalkunstenaar, waarvan ik veel las en bewonderde. Maar ook een vreselijk mens. Van Wilmink zou je hetzelfde kunnen zeggen. Hij heeft een prachtige hertaling gemaakt van de Brandaan en talloze gedichten en liedjes geschreven. Maar voor zijn directe omgeving was hij verschrikkelijk. Zijn productie was waanzinnig hoog (daarin lijkt hij ook op HBC). Ook in deze biografie van Etty lees je hoe klein eigenlijk het literaire wereldje is: klasgenoten, jaargenoten, en faculteitsgenoten draaien in kringetjes om elkaar heen en spelen elkaar de opdrachten (en prijzen) toe. Maar waar HBC zo'n beetje alle vrouwen in zijn omgeving wel eens succesvol versierde lukte dat WW niet, hoe fanatiek hij het ook probeerde. Etty geeft helder aan dat ze ook in dezelfde kringen verkeerde, maar amper contact had met Willem Wilmink. De opdrachtgever voor deze biografie, Vic van de Reijt, ook al zo'n naam die je overal en altijd tegenkomt was een zeer goede vriend en grote bewonderaar van WW. Etty heeft die bewondering niet en schrijft een feitelijke biografie, waarvoor ze met veel mensen heeft gesproken. En misschien stond wat ze over zijn privéleven te weten kwam haar zo erg tegen, wat ik me kan voorstellen, waardoor de distantie ook een soort koelte werd, waar je bij een biografie toch ook wel wat bewondering voor het onderwerp zou verwachten.