Historische fictie met een klein beetje magisch realisme

Londen, september 1785. Koopman Jonas Hancock zit met smart te wachten op bericht over zijn schip. Wanneer dat bericht zich aandient in de persoon van Tysoe Jones, de kapitein van zijn schip, is het niet de boodschap die Hancock graag wil horen. Jones heeft zijn schip verkocht in ruil voor een meermin, geen levend exemplaar maar meer een exemplaar dat geschikt is om tentoongesteld te worden in freakshows. Dat is dan ook wat Hancock gaat doen, samen met zijn nichtje Sukie, om zo de kosten die gemaakt zijn terug te verdienen. Heel Londen wil de meermin aanschouwen en Hancock komt op deze manier in aanraking met alle lagen van de Londense bevolking. Zo ook met madam Chappell die een bordeel voor de rijkere heren runt. Zij haalt Hancock over de meermin bij haar tentoon te stellen. Hoewel de bezichtiging bij madam Chappell een teleurstelling wordt, ontmoet Hancock daar wel Angelica Neal, een courtisane.

Het is al snel duidelijk dat schrijfster Imogen Hermes Gowar (1988) grondig onderzoek heeft gedaan naar het reilen en zeilen van de mensen en het leven in het Londen van 1785. Door de beeldende en uitgebreide beschrijvingen van de omgeving, de sfeer en de personages waan je je al snel aan het einde van de 18e eeuw. Je ruikt de geur en voelt de standenverschillen.

“Mijn plek is daar- hij maakt een armgebaar naar het raam en naar de werf- en de jouwe is hier. Ik ga de deur uit, jij blijft binnen. Ik vervul mijn plicht, jij de jouwe. Zo is alles in evenwicht.”

In drie delen vertelt Gowar het verhaal van de koopman Jonas Hancock en de courtisane Angelica Neal. Hoe ze elkaar ontmoeten, wat Hancock allemaal moet doen en overheeft om Angelica eindelijk de zijne te mogen noemen en hoe ze in het laatste deel uiteindelijk een leven met elkaar opbouwen. Het verhaal boeit dusdanig dat het niet direct opvalt dat de “echte” meermin pas op 2/3 deel van het boek tevoorschijn komt. Om dan wel op zo’n intrigerende en mysterieuze manier beschreven te worden dat je bijna vergeet dat meerminnen niet bestaan.
De schrijfstijl van Gowar is toegankelijk en leest vlot ondanks de soms zeer gedetailleerde beschrijvingen.

‘De meermin en de courtisane’ is een boek over liefde, macht, de vraag wat vrijheid is ook voor mensen waarvoor die vrijheid zeker geen automatisch gegeven is. Een mustread voor lezers die van historische fictie houden. Niet voor niets heeft dit boek op de shortlist gestaan van de Women’s Prize for fiction.