Wat wint, de verslaving aan taal of aan seks?

De wereld van Spaanse de egocentrische, filosofische broodschrijver Pla ontrolt zich geleidelijk in de verschillende tijdsfases: burgeroorlog, WOII, Franco. Hij is koppig in zijn weerstand tegen familie, gezin en kinderen, maar raakt verslaafd aan de zinnelijke, onthechte Aurora die alles prijsgeeft, behalve haar innerlijk. Als zij naar Argentinië vertrekt dwingt Pla haar door betaling hem erotische brieven te schrijven . In taal zet de seks zich voort. Pla blijft schrijven, zoekt de verhalen in mensen en mijmert over taal, landschap, de betekenis van herinneringen en de ongrijpbaarheid in taal van de zee. Op de uitnodiging een kookboek te schrijven gaat hij niet in, want de inrichting van de keuken, de persoon van de kok, de oorsprong van de ingrediënten boeien hem meer. Twintig jaar na het vertrek van Aurora besluit hij haar op te zoeken en scheept hij zich in. Als gast van de reder op een olietanker krijgt hij de kapitein nooit te zien en schotelt men hem eten voor wat hij verafschuwt. In een hilarische scene reageert hij zijn woede over het gebrek aan respect af op de bediende. De ontmoeting na 20 jaar met Aurora in haar onafgebouwde, gebrekkige woning vol dieren en uitwerpselen, verloopt zonder veel woorden en met zinderende seks. tegen het decor van verval, vuil en hun aftakelende lijven verdwijnt even de taal en laait de passie op met de bewuste afwezigheid van Aurora's man. Zij geven elkaar dagelijks beurt na beurt en dat voor een 70 plusser. De taal blijft knagen en langzaam neemt de afstand tussen Pla en Aurora weer toe Een wolkbreuk vernielt het echtelijke slaapvertrek en noodgedwongen huist het trio nu in het gastverblijf van Pla. Zijn schrijfdrang komt in gevaar en hij besluit te vertrekken, niet nadat hij met Carnicero de wederopbouw van het huis heeft geregeld. Terug in Spanje vervalt hij in zijn ritme: zoekend naar verhalen in mensen en filosoferen in het ruige landschap aan de zee en met post van Aurora.
De wisseling van tijd en perspectief kan mij soms irriteren, maar bij deze auteur gebeurt dit vloeiend, dient het verhaal. Vorm, stijl, scherptediepte van landschap, de impliciete humor, de tekening van de karakters en de filosofische beschouwingen dwingen respect af. De persoon van Aurora blijft ongrijpbaar als de zee en doet mij soms aan June van Henry Miller denken.