Vlucht als genezing

“Pekelen is het conserveren van vlees, vis in zout”, maar je kunt het ook gebruiken als middel om je lichaam en geest in een goede conditie te krijgen.
Het echtpaar Ray, de schrijfster, en Moth lopen een “zoutpad”, langs de kust van Zuidwest Engeland. Opgelicht door een vriend zijn ze hun eigenhandig opgebouwde boerderij en B&B kwijtgeraakt. Bovendien heeft Moth een slopende ziekte met het uitzicht op de dood na een aftakeling van een paar jaar. Het is Ray, die aandringt om te vluchten uit hun oude leven en met een sobere uitrusting en beperkte middelen het kustpad te volgen.

Tijdens de wandeling willen ze eigenlijk niet praten over hun verlies en de naderende dood van Moth. De tocht eist zoveel van hun energie, dat de strijd om te overleven de toekomst verdringt.
De beschrijving van deze tocht is een wonderlijk mengsel van fysieke en psychische ontberingen, de diepe liefde voor elkaar, van maatschappijkritische kanttekeningen, overvloed aan details van de omgeving: geschiedkundig, sociaal-cultureel, geologische, geografische en de flora en fauna. Het is jammer dat het karakter van een reisgids overheerst.
Passend bij deze overlevingsstrijd is hun aandacht voor het eten en drinken: zeeslakken, slijmerig zeewier, mosselen, zoet zilte bramen, noedels, noedels en nog eens noedels. Een vleugje humor op het pad met de eeuwige honger: “Ik werkte aan een businessplan voor een afslanktool met virtueel eten”.
Af en toe een passage waarin Ray probeert weer te geven hoe deze wandeling de pijn van het verlies oplost en hoe het tragische perspectief van Moth op afstand kan blijven:
“Ik zat in het donker voor de tent en liet de wildheid van de natuur over me komen. Opgetild, meegenomen in de extatische werveling van de storm, deel van een eindeloze cyclus van moleculen. Vastgehouden, los, gevangen, bevrijd”.

Tijdens de winter vinden ze onderdak bij een vriendin, Moth moet als tegenprestatie hun verblijf verbouwen en Ray gaat huiden van geschoren schapen opvouwen; zij geeft een indrukwekkend verslag van dat scheren.

In het tweede deel van hun reis is de spanning uit het verhaal en komt er veel van hetzelfde aan bod. Voor lange afstandslopers en liefhebbers van deze kusstrook zal dit boek een mooie gids zijn. Het is een bijzondere prestatie, dat zeker. Wat blijft hangen is het vooroordeel van mensen ten opzichte van dakloze, berooide zwervers en het weinig positieve beleid van de overheid voor de probleemoplossing.