Nurse of nurture

De beklemming tijdens het lezen neemt toe bij de weergave van de ouders: Josefien en Edward, in hun specifieke rollen. Een uitgeblust huwelijk, in standgehouden met voor de kinderen openbaar vertoon van de vijandige conflicten. Estee, in haar hoofdrol van opgroeiend meisje, op zoek naar waarachtige liefde moet het doen met een emotioneel volstrekt afwezige vader en een hysterica als moeder. De wanhopige manier waarop Estee naar antwoorden, naar begrip, naar liefde zoekt in een gesprek met haar moeder, en de agressieve, kleinerende manier waarop Josefien haar dochter vernedert gaat door merg en been. In schril contrast met de onvoorwaardelijke liefde tussen jongere broer Remy en Estee, in haar beschouwelijke monologen over de worsteling met zingeving van haar bestaan en hij, als jongere die de woorden nog niet begrijpt, maar wel haarscherp de behoefte aan begrip, aan liefde aanvoelt. Scenes doortrokken van grote tederheid. Maar die ouders, wat een verschrikking en de kritische manier waarop de televisie, als symbool van afstomping een rol op de achtergrond speelt. Een ontroerend boek, dat na twintig jaar nog niets aan kracht heeft verloren en waarin de schrijver zijn grote talent toont. Hert dramatische verloop en einde bevestigt mijn stelling dat niet erfelijkheid, maar opvoeding, leefomgeving meer bepalend zijn voor de vorming van een persoonlijkheid.