"De verborgen prelude” van Eveline Vanhaverbeke

Ik heb genoten van dit boek; ik vond de verhaallijnen van de twee vrouwen rondom Frédéric Chopin prettig om te volgen: ze waren ingedeeld in hoofdstukken. Omdat deze niet te lang waren, ervoer ik rust om elk hoofdstuk (van Romi of Solange) te lezen, wetende dat het vervolg van de andere dame er snel weer aan zat te komen; dat hield het voor mij levendig en maakte dat ik het boek telkens graag weer oppakte. Doordat het al snel duidelijk werd dat beide vrouwen in een andere tijd opgegroeid waren, bleef mijn nieuwsgierigheid tot aan het einde van het boek geprikkeld: komen de verhaallijnen van beide dames bij elkaar, zo ja, op wat voor manier en hoe verhouden ze zich onderling tot elkaar? Het boek krijgt op de achterkant het predicaat ‘literaire thriller’. Of dit helemaal de lading dekt, weet ik niet, het maakt me ook niet uit. Ik vond dat de spanning genoeg aanwezig was, vooral tijdens de zoektocht in het klooster op Mallorca, waar ook mysterieuze gebeurtenissen plaatsvonden, maar later ook in Parijs. Bovendien gebeurt er zóveel in het boek, maken de dames zóveel meer mee dan alleen het zoeken naar de prélude van Chopin en speelt het hele boek zich af op meerdere plekken in de wereld, dat het een heerlijk boek was om te lezen. Ik heb erg genoten van de opzet van de twee verhaallijnen, net als de toegankelijke en beeldende manier van schrijven. Ik blijf me wel afvragen in hoeverre er op waarheid gebaseerde feiten in het boek verweven zijn, ben dat in m’n zoektocht tot nu toe nog niet tegengekomen. Maar wat mij betreft is dit boek een aanrader.