"We doen wat we kunnen" van Lykele Muus

Het boek gaat over twee vriendinnen van 14, die een ongeluk krijgen en de daaruit voortvloeiende gevolgen voor hun én hun bevriende ouders. Lykele Muus gebruikt voor de dialogen geen ‘standaard’-aankondiging: ze lopen in elkaar over zonder gebruik van leestekens, waar ik eerst erg aan moest wennen; het vraagt van je als lezer om goed in het verhaal te kruipen. En als dat dan lukt, dan is het een heel intense manier van lezen van een boek, je wordt a.h.w. heel erg in de afzonderlijke persoonlijkheden getrokken. En gezien de aard van het ongeluk van de dochters en de verschillende manieren waarop de personages hiermee omgaan, is het een heel indringend boek. De ouders zijn a.h.w. ook tot elkaar ‘veroordeeld’, omdat ze met z’n allen op vakantie zijn in een huisje aan de kust van Zeeland. Gesprekken tussen de verschillende ouders, heftige emoties en confrontaties kunnen dan bijna niet uitblijven. Prachtig geschreven, heel compleet met verrassende wendingen. Als je dit boek als ouder leest, herken je je vast in één van de personages van het boek, maar maak je ook kennis met andere invalshoeken, andere keuzes die mensen maken, die heel verrassend kunnen zijn. Een boek, dat me geraakt heeft en een grote pluim aan de schrijver!