Het Bernini Mysterie

Robert Langdon wordt als symbooldeskundige naar het CERN ontboden voor het duiden van een mysterieus symbool op de borst van een vermoorde wetenschapper. Hij legt al vlug de link naar de Illuminati, een sinds mensenheugnis ontbonden duister genootschap van verlichte geesten dat zich tot doel had gesteld de Kerk te ondermijnen.

Samen met de dochter van de vermoorde wetenschapper reist Langdon naar Rome om er de uitvinding van het slachtoffer, een anti-materiebom, te zoeken en onschadelijk te maken. Niemand minder dan de blijkbaar herrezen Illuminati hebben deze bom immers in het Vaticaan verstopt. Het wordt een zenuwslopende race tegen de tijd... de pausverkiezing dreigt door de hele zaak (letterlijk en figuurlijk) ondermijnd te worden... Alleen met Langdons kennis over het genootschap, kan het ergste voorkomen worden.

Knap geschreven? Reken maar. Vernuftig opgebouwd? Absoluut. Spectaculair verhaal? Alleszins. Geloofwaardig ... ? Daar is toch veel good will voor nodig... Het Bernini mysterie vergt van de lezer dan ook een grote mate van overgave. Natuurlijk wordt elke wending in het verhaal ingenieus ingeleid, voorbereid en –door middel van vooruitwijzingen- ‘verantwoord’. Als lezer krijg je de indruk dat alles zelfs wetenschappelijk en historisch klopt.

Toch heeft het verhaal een te hoog James Bondgehalte. Aan de andere kant wordt veel goedgemaakt door de doordachtheid van het verhaal, de opgebouwde spanning en de knappe schrijfstijl van Brown. Een gedurfd plot, zij het ietwat ‘over the edge’, waarvan de ontknopig echter te lang aansleept.