Warmte, sfeer, ontwikkeling en een vleugje romantiek!

Toen ik aan Applaus van Eve W. Borghs begon, had ik duidelijke verwachtingen. Een feelgoodverhaal met een vleugje drama, een spannende setting in Londen en vooral een hoofdpersonage dat echt iets meemaakt. Ik hoopte op sfeer, een beetje romantiek, geloofwaardige groei en de magie van theater.

De sfeer is meteen raak. Londen wordt zo beschreven dat je er bijna zelf rondloopt. De drukke straten, de oude gebouwen, de spanning rond het theater, het is alsof je het ziet en voelt. Soms is het warm en licht, bijna zonnig, en op andere momenten hangt er een bepaalde spanning in de lucht die je als lezer echt meeneemt. Ik voelde me regelmatig letterlijk in de omgeving getrokken.

Olivia, het hoofdpersonage, is vanaf het begin overtuigend. Niet perfect, maar gedreven, onzeker en soms dromerig. Precies daardoor herkenbaar. Ze groeit gedurende het verhaal. Niet ineens in grote sprongen, maar stap voor stap. Je ziet hoe haar zelfbeeld wordt getest en hoe ze leert voor zichzelf op te komen.
Haar vriendschappen en de conflicten daarin zijn geloofwaardig. Geen overdreven drama, maar echte botsingen van emoties en verwachtingen. Ook Sebastian met wie ze een bijzondere band opbouwt voelt meer aan dan zomaar een love interest. Hij heeft charisma, maar ook zijn eigen ingewikkeldheden. Hun chemie is voelbaar, vooral in de scènes die verbonden zijn aan het theater.

Het verhaal zit logisch in elkaar. De reis naar Londen, de foutgelopen tour, de ruzie met haar beste vriendin, het podiumoptreden. Alles bouwt op naar een mooi geheel.

Er zijn een paar kleine dingen die ik nog wat verder uitgediept had willen zien, zoals de toekomst van bepaalde relaties of Olivia’s verdere ambities. Maar dat past eigenlijk ook wel bij het genre: het blijft licht, hoopvol en open.

De belangrijkste thema’s zijn vriendschap, zelfontdekking, ambitie, grenzen verleggen en de scheidslijn tussen spelen en zijn. De theaterwereld werkt als een spiegel voor Olivia’s eigen zoektocht. “wie ben je wanneer niemand kijkt en wie durf je te zijn wanneer iedereen kijkt?”

De schrijfstijl is vlot, helder en prettig om te lezen. Geen langdradigheid, maar genoeg diepgang om je mee te nemen in Olivia’s gedachtes. Er zitten luchtige, grappige momenten in, maar ook scenes die wat emotioneler en intiemer voelen. Het is precies de balans die je verwacht van een feelgoodroman, zonder dat het oppervlakkig wordt.

Het verhaal gaf me precies wat ik ervan hoopte: warmte, sfeer, ontwikkeling en een vleugje romantiek. Misschien had ik op sommige punten net iets meer gelaagdheid verwacht, maar wat ik kreeg was hartverwarmend, meeslepend en heerlijk om bij weg te dromen.

Applaus is een charmant, sfeervol en geloofwaardig feelgoodverhaal dat je meeneemt naar Londen en de wereld van theater. De personages zijn goed uitgewerkt, de sfeer is sterk en de opbouw klopt. Het is een boek dat je laat glimlachen, meeleven en even meedromen.

@mhbooks_ bedankt voor het recensie exemplaar!