De laatste dochter

Wat als je de laatste vrouw op aarde bent? Na een vernietigend virus ligt de wereld in puin. De Damesdood heeft in drie jaar alles veranderd. Mannen waren immuun, vrouwen niet. Het gevolg: alle vrouwen stierven. Alle vrouwen, behalve Alex... Samen met haar vader woont Alex in een dorp dat is afgeschermd van de wildernis. Elke dag vermomt zij zich als jongen, want wat zouden de dorpelingen doen als ze ontdekten dat ze een meisje was? Dan komt een verkenner terug met het bericht dat er een vrouw is gevonden. Ben, de jongen op wie Alex stiekem verliefd is, gaat met een groep ernaartoe. Wanneer Alex in het dorp niet langer veilig is, reist ze hem achterna door de levensgevaarlijke wildernis. Zal Alex de vrouw vinden? Of blijft ze voor altijd de laatste dochter?

Vanaf het moment dat je De Laatste Dochter openslaat, stap je in Alex’ schoenen. Haar dagelijkse worsteling, het verbergen van haar ware identiteit en het navigeren door een vijandige wereld, voelen rauw en echt. Je ziet en voelt haar twijfels, haar angsten, maar ook haar onbreekbare wilskracht.

De spanning is continu aanwezig. Elke plotwending houdt je op het puntje van je stoel. De actie en emotionele intensiteit nemen toe naarmate Alex dichter bij de waarheid komt – en de waarheid is allesbehalve eenvoudig..

Toch blijven er ook vragen bij mij hangen. Hoe is de pandemie precies ontstaan? Waarom is Alex immuun? En wat betekent haar bestaan voor deze nieuwe wereldorde? Deze mysteries maken je nieuwsgierig naar meer, maar ze kunnen soms frustrerend zijn voor wie hoopt op directe antwoorden.

De schrijfstijl van Gommer is vlot, beeldend en pakkend. Het verhaal is perfect voor young adult-lezers, maar heeft ook genoeg diepgang om oudere lezers te boeien.

Met een verrassend einde dat je ademloos achterlaat, smeekt De Laatste Dochter bijna om een vervolg. Het is een boek dat je laat nadenken over identiteit, overleving en de kracht van geheimen. Gelukkig is er dan ook een deel 2!