De geesten die niet langer zwegen

De geesten die niet langer zwegen - @roxanne_auteur

In het verhaal volgen we Rafiq, die zijn pleegbroer en beste vriend Vinnie verliest. De politie denkt dat Vinnie zelfmoord heeft gepleegd, maar Rafiq gelooft dat er meer achter zit. Hij wil weten wat er echt is gebeurd en raakt steeds dieper verwikkeld in de zoektocht naar antwoorden. Daarbij krijgt hij hulp van zijn buurvrouw Lani, die in contact kan komen met geesten. Terwijl Rafiq probeert te begrijpen wat er is gebeurd, wordt hij ook geconfronteerd met zijn eigen verdriet en schuldgevoel. Het verhaal gaat over verlies, rouw en het leren loslaten, maar ook over hoop en verbinding.

Ik voelde meteen dat het een verhaal was dat onder je huid kruipt. Rafiq is zo menselijk en herkenbaar. Hij maakt fouten, twijfelt en zoekt naar antwoorden op vragen waar eigenlijk geen goed antwoord op bestaat. Dat vond ik heel mooi uitgewerkt.

Wat me vooral raakte, is hoe het boek omgaat met verdriet en rouw. Het is heftig, maar nooit te zwaar. Ik voelde echt met Rafiq mee en had momenten waarop ik gewoon even stil moest blijven zitten na een hoofdstuk.

Het bovennatuurlijke element vond ik verrassend mooi. Lani en haar gave om met geesten te praten zorgen niet alleen voor spanning, maar ook voor een bepaalde rust in het verhaal. Het gaf het boek iets mysterieus, zonder dat het te ver ging.

De schrijfstijl is fijn en leest makkelijk weg. Roxanne Borgman weet emoties goed over te brengen zonder dat het te veel wordt. Soms vond ik het tempo iets langzamer. Vooral in het midden van het boek, maar dat paste eigenlijk wel bij het onderwerp. Rouw is ook geen snel proces en dat voel je in de manier waarop het verhaal wordt verteld.

Wat ik ook echt bijzonder vond, is dat de opbrengst van het boek naar Stichting 113 Zelfmoordpreventie gaat. Dat geeft het verhaal nog meer betekenis. Het voelt alsof dit boek met een oprechte bedoeling is geschreven.

@godijnpublishing bedankt voor het recensie exemplaar en de leuke blogtour!