Lezersrecensie
Niet zomaar een roman!
Toen ik The Wedding People begon te lezen, dacht ik eerst: “Oké, een verhaal over een bruiloft vol mooie jurken en ongemakkelijke speeches. Lekker luchtig.” Maar al na een paar hoofdstukken had ik door dat dit boek zoveel meer is dan dat.
We volgen Phoebe Stone, begin veertig, net gescheiden en eigenlijk compleet de weg kwijt. Ze checkt in bij een luxe hotel aan zee met een heel donker plan in haar hoofd. Maar nog voordat ze daar goed en wel aan toe is, wordt ze ineens aangezien voor een bruiloftsgast. Het hele hotel staat op z’n kop: champagne, roddels, overdadige diners. En midden in dat feestgedruis loopt Phoebe rond met haar eigen stille wanhoop.
Wat dit boek zo sterk maakt, is de manier waarop Espach zware thema’s zoals verlies, eenzaamheid, de vraag of je opnieuw kunt beginnen, licht en menselijk weet te brengen.
Ik merkte dat ik soms moest slikken en dan ineens hardop moest lachen om een scherpe opmerking of een ongemakkelijke situatie.
Het voelde alsof de personages echt tot leven kwamen. Het zijn geen perfecte mensen; iedereen heeft z’n eigen gebreken en geheimen en juist dat maakt het zo herkenbaar.
De schrijfstijl is vlot en ik bleef nieuwsgierig hoe Phoebe’s verhaal zich zou ontwikkelen. Wel vond ik het begin een beetje traag en de omslag naar het hoopvolle einde ging voor mijn gevoel nét iets te snel.
Uiteindelijk bleef ik vooral achter met een warm gevoel: dit is een boek dat laat zien dat er altijd onverwachte ontmoetingen en nieuwe kansen kunnen zijn, zelfs als je denkt dat alles vastzit.
The Wedding People is niet zomaar een vrolijke roman, maar een verhaal dat je meeneemt door donkerte én licht, precies die mix die het voor mij zo bijzonder maakte.
Bedankt voor dit mooie recensie exemplaar @atlascontact @declubvanechtelezers
We volgen Phoebe Stone, begin veertig, net gescheiden en eigenlijk compleet de weg kwijt. Ze checkt in bij een luxe hotel aan zee met een heel donker plan in haar hoofd. Maar nog voordat ze daar goed en wel aan toe is, wordt ze ineens aangezien voor een bruiloftsgast. Het hele hotel staat op z’n kop: champagne, roddels, overdadige diners. En midden in dat feestgedruis loopt Phoebe rond met haar eigen stille wanhoop.
Wat dit boek zo sterk maakt, is de manier waarop Espach zware thema’s zoals verlies, eenzaamheid, de vraag of je opnieuw kunt beginnen, licht en menselijk weet te brengen.
Ik merkte dat ik soms moest slikken en dan ineens hardop moest lachen om een scherpe opmerking of een ongemakkelijke situatie.
Het voelde alsof de personages echt tot leven kwamen. Het zijn geen perfecte mensen; iedereen heeft z’n eigen gebreken en geheimen en juist dat maakt het zo herkenbaar.
De schrijfstijl is vlot en ik bleef nieuwsgierig hoe Phoebe’s verhaal zich zou ontwikkelen. Wel vond ik het begin een beetje traag en de omslag naar het hoopvolle einde ging voor mijn gevoel nét iets te snel.
Uiteindelijk bleef ik vooral achter met een warm gevoel: dit is een boek dat laat zien dat er altijd onverwachte ontmoetingen en nieuwe kansen kunnen zijn, zelfs als je denkt dat alles vastzit.
The Wedding People is niet zomaar een vrolijke roman, maar een verhaal dat je meeneemt door donkerte én licht, precies die mix die het voor mij zo bijzonder maakte.
Bedankt voor dit mooie recensie exemplaar @atlascontact @declubvanechtelezers
0
Reageer op deze recensie
