Het verhaal is als een ui waarbij je laagje voor laagje tot de kern komt

In een klein dorp in het zuiden van Zweden wonen Micke en Bianca met hun twee kinderen. Ze wonen op een rustig hofje met 4 huizen in de Astrid Lindgren buurt. De buren lijken op het eerste gezicht aardig, maar naar mate ze er langer wonen gaat het toch wat schuren. Als Bianca wordt aangereden, rijst de vraag of het wel een ongeluk was.
Het boek wordt beschreven vanuit de perspectieven van 3 personen in de periode voor en na het ongeluk. Het zijn allemaal korte hoofdstukjes waarvan de meeste een soort van cliffhanger hebben. Hierdoor wordt het verhaal net een ui waarvan je iedere keer weer een laagje afpelt om tot de kern te komen. Je wilt weten wat er met die persoon gebeurd is, maar dan moet je eerst weer de verhalen van de andere personen lezen. Hierdoor wil je blijven doorlezen. De karakters van de personen krijgen steeds meer diepgang naarmate het boek vordert. Het is niet echt een thriller maar meer een boek waarin het draait om de vraag "wie heeft het gedaan & waarom". De spanning aan het einde van het boek wordt iets minder dan aan het begin, maar dat komt waarschijnlijk omdat het verhaal steeds verder ontrafelt.
Een mooie zin tegen het einde van het boek is me bijgebleven "Het leven gaat stuk, mensen verdwijnen. Niets is nog hetzelfde en niemand weet waarom."