De plottwist maakt het tot een thriller

Om hun relatie weer een duwtje in de goede richting te geven ruilen Caroline en Francis hun huis met een onbekende. Hun zoon gaat naar oma, dus alles is goed geregeld. Wanneer ze in hun ruilhuis aankomen valt meteen op dat het heel onpersoonlijk is, alle persoonlijke spullen zijn weg. Geen foto’s, boeken of tierlantijntjes. Het valt Caroline wel op dat wat er wel is, dat die dingen een betekenis voor haar hebben. Langzaam beseft Caroline dat dit geen standaard huizenruil is. In wiens huis zitten Caroline en Francis eigenlijk en hoe weet diegene zoveel van Caroline? En nog belangrijker diegene zit nu in hun huis en waarom is dat?

Het boek speelt zich af in twee periodes; 2013, het verleden en 2015, het heden. Caroline en Francis zijn aan het woord, maar er is ook nog een derde persoon die vertelt wat er gebeurt en die zit nu in hun huis.
Vooral de gevoelens en gedachten van Caroline worden uitvoerig en goed beschreven, waardoor er vaak sprake is van een beklemmend gevoel. Precies op die momenten dat het saai begint te worden, gebeurt er weer iets waardoor je rechtop gaat zitten.

Het woord thriller past wel, maar tegelijkertijd ook niet bij dit boek. Het gezinsleven van Caroline en Francis wordt zo duidelijk met de bijbehorende gevoelens beschreven, dat je soms denkt bezig te zijn met een roman. De speldenprikken, waardoor je beseft dat het niet zo in elkaar zit zoals je dat bedacht had, zorgen ervoor dat je denkt een thriller te lezen. Het einde met de geweldige plottwist zorgt voor een geniaal eind waardoor het toch onder de noemer thriller valt.

Een geweldig debuut van Rebecca Fleet.