Dossier 64 is alweer het vierde verhaal in de Q-serie. Dit keer doet Afdeling Q onderzoek naar een reeks vermissingen in de jaren ’80. Er werd toen nooit een link gelegd tussen deze verdwijningen, maar Rose verdiept zich in de verdwijning van Rita Nielsen, een prostituee  en komt er achter, dat er lijnen lopen naar  andere verdwijningen. Er komen aanwijzingen boven water over een eiland Sprogø, waar de Deense overheid vroeger vrouwen naar toe stuurde, die ze het niet waard vonden om een baby te krijgen. Zij werden daar tegen hun wil of zonder dat zij er van wisten gesteriliseerd. Dit was een vreselijke plek, waar sommige vrouwen dan ook probeerden vandaan te vluchten. Ook Nete Hermansen was op dit eiland terecht gekomen na een verkrachting door een arts, Curt Wad, waar zij toen aangifte van had gedaan. Echter, zij was een lichtzinnig meisje en derhalve niet geloofwaardig. Curt Wad is nu al in de tachtig en oprichter van een nieuwe politieke partij. Zij willen vreemdelingen buiten Denemarken houden. Dit is het levenswerk van Curt Wad en hij zal er alles aan doen om ervoor te zorgen, dat dit levenswerk zijn doorgang kan vinden. Carl en Assad krijgen te maken met iemand, die helemaal geen scrupules heeft.

Dossier 64 is weer een goed geschreven verhaal. Het onderzoek van Carl Mørck wordt afgewisseld met het verhaal van Nete Hermansen.Echter ik vond het minder spannend dan de andere delen. Het duurt een hele poos voordat de spanning er een beetje inzit. Ik heb gelezen op Wikipedia, dat op dit eiland Sprogø écht vrouwen zijn vastgehouden tussen 1923 en 1959 om te voorkomen, dat er ongewenste zwangerschappen werden volbracht. Met Dossier 64 heeft Jussi Adler-Olsen weer een gedegen thriller geschreven, die ook nog eens de nodige humor bevat.