Distopie of richting werkelijkheid?

Wow wat een boek. Het idee is niet onbekend maar ook zeker niet alledaags. Het is een beetje creepy dat dit distopische verhaal wel wat parallellen met de hedendaagse werkelijkheid heeft, zij het wat minder heftig.
Een mysterieuze infectieziekte is uitgebroken en de infectiebron ligt bij dieren, althans daar gaat men vanuit. Huisdieren zijn verboden en vlees is schaars geworden door de moeizame weg die de dieren op transport moeten afleggen tot hun eindbestemming. Er zijn mensen die hun huisdier niet zonder slag of stoot opgeven. Een aantal van hen besluit 'ondergronds te gaan.
Binnen dit gegeven lopen meerdere goed te volgen verhaallijnen van hoofdpersonen. Hoe zij elkaar uiteindelijk vinden in hun strijd en/of vlucht is mooi uitgewerkt.
De sfeer van het boek vind ik te omschrijven als schokkend (je moet er toch niet aan denken dat dit allemaal werkelijkheid wordt) maar ook heel menselijk. Bijvoorbeeld Arjen en Li die het allemaal even goed zat zijn en gaan ruziën. Mensen die in eerste instantie hulpvaardig zijn maar dan omslaan als een blad aan een boom zodra hun eigen hagje in gevaar komt. De karakters van iedereen zijn goed uitgewerkt en je krijgt echt een goed idee over hun persoonlijkheden en hun geschiedenis.
De lijnen komen mooi bij elkaar aan het einde van het boek. Het verhaal is voor mijn idee niet af. Dat liet mij met vragen zitten maar spreekt wel de mogelijkheid tot een vervolg uit. Na het even te hebben laten bezinken zou zelfs een open einde acceptabel zijn. Dit is namelijk wel een boek dat je, zeker in dit tijdperk van corona in Nederland, laat nadenken over hoever jíj zou gaan in je liefde voor je (huis)dieren. En over hoe het zou zijn als dit een werkelijke situatie zou zijn, of het wel zo ondenkbaar is. Top gedaan!