Verplichte schoolliteratuur

Toen ik Zwarte vijvers ontving werd ik volledig gegrepen door de cover. Rood omlijnde letters boven een graffitimuur waar een jonge zwarte jongen op afgebeeld is. De ondertitel Wat is een mensenleven nog waard? zorgt meteen voor de ernst van het boek.
Prachtig vormgegeven (sorry voor het steeds herhalen) door Sly Fox Cover Designs wordt dit boek weer een plezier om te lezen en een nieuw pronkstuk in mijn Hamley-verzameling.
Korte inhoud waarschuwt me reeds voor de maatschappijkritische vraagstukken die aan bod zullen komen.
In Zwarte vijvers worden we voorgesteld aan een heel stel personages die allemaal een even grote rol in het verhaal rond Rashad gaan spelen.
Rashad zelf, zijn moeder, zijn vrienden, twee politieagenten die soms lijnrecht tegenover staan, twee ambulanciers, een dokter en zijn medewerker, een YouTube-ster en een meisje die zich samen inzetten om iedereen een stem te geven en om het geheel af te ronden rivaliserende straatbendes. Een hele hoop maar de auteur bouwt gaandeweg de personages op zodat je er niet door overvallen wordt. Zeer vlotte schrijfstijl, in korte hoofdstukken voorafgaand door een cursiefje.
Het verhaal speelt zich af in de nabije toekomst maar eigenlijk vond ik dit een beetje bijzaak. Voor mij kon dit verhaal ook vandaag de dag zich afspelen.
Probleemwijken waar hulpverleners regelmatig bekogeld of aangevallen worden zetten de politiek aan om een wet goed te keuren dat geen enkele hulpverlening deze zones nog hoeft te betreden bij een oproep.
De dag dat deze wet goedgekeurd wordt komen er heel wat mensen op straat. Zowel voor- als tegenstanders. En tussen al die commotie is er een 13-jarige jongen, Rashad, die nog een balletje wil trappen met enkele vrienden op een pleintje in de buurt. Tot dit pleintje het middelpunt wordt van twee rivaliserende jeugdbendes en Rashad door een kogel levensgevaarlijk wordt geraakt.
Een helse rit tegen de tijd volgt om toch maar iets van hulpverlening op de plaats van onheil te krijgen waar dit niet toegestaan is.
Kan Rashad het nog halen of wordt hij het eerste slachtoffer van de nieuwe omstreden wet?
Amina Laffet had me vanaf de eerste letter mee in haar verhaal rond racisme, discriminatie, Black Lives Matter en zoveel andere maatschappijkritische vraagstukken. Een verhaal dat MOET verteld worden en naar mijn inziens verplichte literatuur moet worden in de middelbare school. Kwesties die met elkaar moeten besproken worden want jongeren die dit boek gaan lezen gaan met heel wat vragen zitten rond deze kritische punten.
Dit boek heeft me geweldig aangegrepen, fictief of niet. Maar een verhaal dat zeker op papier moest gezet worden.
Misschien omdat ze zelf in Antwerpen opgegroeid is (ik ook trouwens) en zelf de problematiek heeft zien ontstaan, heeft Amina zeker haar les geleerd en waarschuwt ze iedere jongere met Zwarte vijvers voor de valstrikken van opgroeien in probleemwijken. Ik zou zeggen Proficiat, maar #respect is hier meer op zijn plaats.