Op de rand van het niets

In het jaar 2035 komt een vernietigende komeet recht op de aarde af. De 16-jarige Denise wacht gespannen op het moment van de inslag. De halve bevolking is door middel van ruimteschepen opgestegen, maar Denise, haar moeder en zus Iris zullen moeten schuilen in de daarvoor bestemde schuilkelders, net als vele anderen. Iris komt op de avond van de inslag niet op tijd thuis, waardoor Denise en haar moeder de schuilkelder niet op tijd bereiken. Per toeval komt Denise er dan achter dat in de buurt van Schiphol een ruimteschip staat wat nog niet vertrokken is. Zij en haar moeder proberen een plek aan boord te krijgen, maar de eisen hiervoor zijn streng. Zijn ze het waard om te overleven en waar blijft Iris?

Over dit boek hoorde ik meerdere goede verhalen waardoor ik het boek toch graag wilde lezen, science fiction is namelijk niet altijd het type genre wat ik veel lees. Toch sprak het stuk autisme van Denise mij wel erg aan en uiteindelijk werd ik nieuwsgierig naar de totale inhoud van het boek. Over een apocalyptische wereld, ruimteschepen en de toekomst lees ik nu eenmaal niet vaak.

Dit boek bevat heel veel goede elementen. Een verhaal wat zich afspeelt in het toekomstige Nederland, Amsterdam, waarin een autistisch hoofdpersonage moet zien te overleven in een apocalyptische wereld. Aan het begin van het boek is de situatie beklemmend en zelfs een tikje onheilspellend. Het is goed beschreven, zeker omdat Denise dit anders ervaart dan mensen zonder autisme.
Denise is een zeer compleet personage, haar autisme is erg goed verwerkt in het boek en ik kreeg een mooie inkijk in haar hoofd en hoe zij bepaalde dingen ervaart.
Ook de ontwikkeling die ze doormaakt vind ik goed, mensen met autisme mogen er namelijk ook zijn!
Aan de moeder van Denise kon ik mij af en toe wel ergeren, omdat ik haar geen goede moeder vond voor haar kinderen. Haar doen en laten vind ik niet oké, omdat in mijn ogen een moederfiguur heel anders hoort te zijn. Uiteindelijk wil dit dus zeggen dat dit personage ook goed in elkaar zit, omdat de ergernis die Denise voelde ook bij mij terechtkwam.

In het eerste hoofdstuk moest ik even wennen aan de toekomst, maar dit speelde niet de hoofdrol in het boek en dat vond ik niet heel erg. Het verhaal leest vlot en is makkelijk op te pakken na een paar dagen, je zit direct weer in het verhaal.
Het ruimteschip werd voor mij beeldend beschreven, ik kon het mij bijna voorstellen dat het een hele wereld op zich is.
Dit boek was anders geweest als Denise niet autistisch was en diversiteit van personages mistte, gelukkig was dat niet het geval en vond ik het een fijn boek om te lezen.