Een liefdevolle feelgood

Lotgenoten voelde voor mij als thuiskomen. Vanaf de eerste pagina leefde ik mee met Lola, die tijdelijk intrekt in het gezellige zolderappartement van haar broer Melle in Utrecht. De warme sfeer tussen de bewoners en de kleine dagelijkse momenten geven het verhaal een intieme, vertrouwde uitstraling.

Toch is het niet alleen maar gezelligheid: Lola en Abel, Melles beste vriend, hebben een beladen geschiedenis die tussen hen hangt als een onuitgesproken spanning. Abel’s norse, beschermende houding raakt me, vooral omdat er zoveel meer achter schuilt dan hij laat zien. Het kost Lola moeite om die muur te doorbreken, en dat maakt hun relatie juist zo herkenbaar en echt.

De onverwachte reis naar Spanje zet alles op scherp. Die momenten van nabijheid, de twijfels en de groeiende gevoelens worden zo natuurlijk beschreven dat ik bijna meeleefde met hun worsteling: hoe laat je los van wat je dacht, en durf je te kiezen voor wat je echt voelt?

Nathalie Windhorst schrijft met veel gevoel en nuance over liefde, onzekerheid en het vinden van je plek. Lotgenoten is een ontroerend verhaal over kwetsbaarheid en verbinding dat ik iedereen kan aanraden.