Mooie feelgood over rouw en liefde

Wat als je je grote liefde verliest op je 25e? Als je wereld instort, maar je gewoon door moet – werken, lachen, overleven. In Liefde op het tweede gezicht kruipen we in het hoofd en hart van Sasha, een jonge vrouw die haar verdriet wegdrukt onder een strak gecontroleerd leven. Noem het coping, noem het vluchten maar voelen? Dat is uitgesloten. Geen risico, geen pijn. En dus ook: geen liefde.

Tot er onverwachts iemand binnenwandelt die alle muren kraakt. Letterlijk. Een onenightstand die zich niet aan de ongeschreven regels houdt. Hij komt terug. En blijft. Terwijl Sasha zich vastklampt aan haar controle, schuift de realiteit langzaam haar leven in: wat als je grenzen zó hard zijn geworden dat je jezelf er ook mee buitensluit?

Dit is geen standaard feelgood. Sasha is geen brave romanticus met een open hart. Ze is fel, flawed en complex. Ze duwt mensen weg, kiest voor afstand, maar niet omdat ze koud is – juist omdat ze zó gevoelig is dat nabijheid gevaarlijk voelt. En dáár zit de kern van dit verhaal: leren dat grenzen niet alleen over afsluiten gaan, maar ook over jezelf durven laten zien. En zeggen: tot hier. En: kom dichterbij.

Brigit Boelckens schrijft met vaart, warmte en een scherp randje. Ze durft thema’s als rouw, trauma, fysieke nabijheid en emotionele veiligheid op tafel te leggen zonder dat het zwaar of belerend wordt. De chemie tussen Sasha en haar ‘blijver’ is real, de dialogen zijn raak, en de vriendschap met haar twee beste vriendinnen is het soort vrouwelijke steun waar je alleen maar ja tegen kunt zeggen.

Liefde op het tweede gezicht is een verhaal over tweede kansen, maar ook over je eigen ruimte innemen. Over voelen waar je grenzen liggen – en ze dan, stukje bij beetje, oprekken voor wie het waard is.

Een eerlijke, sexy en gelaagde feelgood met inhoud. Voor iedereen die weet dat liefde pas veilig voelt als je jezelf eerst hebt teruggevonden.