Geweldige cozy crime

De vlucht van de manege heeft me zo verbaasd in de beste zin van het woord. Dit is deel vier van de serie, maar geloof me: je kunt ‘m prima los lezen. Je valt meteen in de bijzondere samenwerking tussen Laufey en Niels, die samen een beveiligingsbedrijf runnen in de Achterhoek. Laufey doet al het contact met klanten, terwijl Niels vanuit zijn appartement werkt door zijn plein- en straatvrees. Dat duo werkt verrassend goed én voelt heerlijk verfrissend.Een moderne whodunit die de volksverhalen van de witte wieven verweeft met hedendaagse spanning 

Wat ik vooral sterk vond, is hoe realistisch De Haan de setting van de manege neerzet. Het voelt niet alleen als decor, maar echt als een wereld vol onderhuidse spanningen. De ruzies met de camping, de stress rond de autorally en de springwedstrijd,  je voelt de chaos. 
Er lopen meerdere lijnen door elkaar, maar het wordt nooit rommelig, eerder lekker puzzelachtig. Je voelt dat er iets groters speelt, maar pas richting het einde valt alles op zijn plek, en dat geeft zo’n bevredigend aha-moment. Ook al had ik de verdachte niet goed. De sfeer is cozy, de spanning bouwt lekker op en de schrijfstijl is zo beeldend dat ik me echt even in de Achterhoek waande. Voor mij is dit precies wat cozy crime moet zijn: warm, toegankelijk, verrassend scherp en heerlijk weg te lezen. Ik wil absoluut de rest van de serie ontdekken