Mooie roman!

Een leven zo ver begint langzaam, alsof het verhaal eerst een beetje moet landen. Ik dacht in het begin zelfs dat ik moest wennen, tot deel twee begon. Vanaf dat moment kwam het zó hard binnen dat ik meteen volledig in Matthews wereld zat, en daar niet meer uitkwam.

Stedman volgt Matthew na het ongeluk met een eerlijkheid die soms bijna pijn doet. Zijn strijd, zijn veerkracht, wat hij kwijtraakt en wat hij onderweg toch weer terugvindt, het voelt allemaal echt. De outback voelt bijna als een personage dat met hem meeloopt.

Dit is geen gewone roman. Dit is zo’n verhaal dat langzaam in je lichaam kruipt, je hart grijpt en pas loslaat als je het uit hebt en even stil blijft zitten. Drama, hoop, licht, stilte, pijn: alles zit erin.

Een rauw, prachtig en diep menselijk boek dat je nog lang bijblijft.