Een heftig, met aandacht geschreven boek

"Vallen is als vliegen is een in werkelijkheid gewortelde roman over het almaar groter wordende, pijnlijke verleden."

Een boek over misbruik, lichamelijke onbegrensdheid en geweld. Thema's die hardop uit de taboesfeer gehaald behoeven te worden. En hoe mooi, om het gesprek over deze onderwerpen te starten middels romans of non-fictie.

Toch vind ik het ontzettend lastig om te schrijven over dit boek. Net zo lastig als ik het vond om het te lezen. De schrijfstijl is rijk en overmatig, met veel verwijzingen naar films en muziek die ik niet allemaal ken. Soms is de rijke taal zó veel, dat het me in verwarring bracht waardoor ik de draad kwijt raakte. Daarom heb ik er uiteindelijk voor gekozen om het boek te luisteren, voorgelezen door Manon Uphoff zelf. Blij met de keuze, want verborgen achter de stijl van schrijven las (hoorde) ik wel degelijk, wat ik hoopte te lezen. Namelijk over de pijn en de tegenstrijdigheid van het geweld versus andere toch best liefdevolle herinneringen, in poëtische mooie zinnen. De belevingen en herinneringen zijn soms met humor en soms schrijnend maar zeker met aandacht opgeschreven.

♡ Het íets van dit boek, de boodschap:
Manon wilde haar verhaal niet delen, maar na het overlijden van haar zus was het nodig zichzelf en haar verleden te doorgronden wat heeft geresulteerd in dit boek. Vaak komt een volwassene op een punt waarop je terug gaat kijken op het leven. En wanneer je jeugd geweld en misbruik heeft gekend dan ontkom je er bijna niet aan je pijn vanuit je jeugd aan te gaan, te doorzien, om vervolgens misschien "verlicht" door te kunnen.

Of je het nu leest of luistert, het maakt eigenlijk niet uit, kies wat bij je past en neem er hoe dan ook de tijd voor. En laten we dan met elkaar deze heftige onderwerpen bespreekbaar maken opdat het ooit, ooit, niet meer zal gebeuren.