Een echte Kobe Lecompte

"Laten we voor het eerst sinds lange tijd samen naar mama kijken." Het wordt stil als de foto van mama tevoorschijn komt. ledereen lijkt ervan aangedaan. Ik zie hoe de meesten onder ons met hetzelfde probleem zitten. De zwaarte om haar aan te kijken. Dat voel ik!"

De moeder van De Velde De Smet, koos ervoor haar zoon geheel naar eigen gevoel groot te brengen en op te voeden. Als baby ligt hij alleen, op bed, in een caravan, op een stuk braakliggend terrein. Af en toe komt zijn moeder langs om hem te voeden en de caravan op te fleuren met bloemen. Zijn wereld is niet groter dan zijn bed. Ook later zal dat altijd zijn veilige comfortabele plek zijn. Als hij groot genoeg is en leert praten heeft zijn moeder hem alles anders aangeleerd dan ieder ander buiten de caravan. Daar komt hij achter als hij naar school gaat. Het is ook dán, dat hij meer te weten komt over wie hij is. En vooral over wie zijn moeder is. In dit boek lees je zijn levensverhaal die even boeiend als bevreemdend is. Een levensverhaal zo heftig en zo bizar! Een echte Kobe Lecomte, dat ligt je, of dat ligt je niet.

Dit boek is geschreven met een diepe moederliefde, ondanks de keuzes die gemaakt zijn en levens vormden. Hoewel ik me niet geheel kan vinden in de moeder vereering, begrijp ik het wel. Kobe tracht in dit verhaal een boodschap mee te geven. Een ode aan de moeder. Een ode aan alle moeders! Een verhaal wat bij je blijft, lang nog, nadat je het uit hebt.