Lezersrecensie
De koning der metaforen maakt een comeback.
3.5☆
Bedankt aan Blossom Books en L&M Books voor dit recensie-exemplaar. Dit beïnvloedt mijn leeservaring en recensie in geen enkel opzicht.
'Aristoteles & Dante duiken in de Wateren van de Wereld' is het vervolg op het veel geprezen boek Aristoteles & Dante ontdekken de Geheimen van het Universum' van Benjamin Alire Sáenz. (Vanaf hier ga ik de titels wat afkorten.) Het eerste deel las ik in november 2020. Toen ik in dit tweede deel dook, had ik nog geen besef dat er wel tien jaar is verstreken sinds het uitkomen van 'de Geheimen van het Universum'. Sáenz pikt in deze sequel echter de draad weer op vlak na het einde van het eerste deel, alsof de tijd nooit tien jaar lang heeft stilgestaan.
'De Geheimen van het Universum' vond ik zo'n hartverwarmend en tegelijk confronterend verhaal, dat ik enorm uitkeek naar een tweede ontmoeting met deze twee jongemannen. Hoewel beide boeken vanuit het perspectief van Ari geschreven zijn, speelde Dante toch een grote rol in het eerste boek. In 'de Wateren van de Wereld' wordt Dante echter wat op de achtergrond geduwd. De titel geeft je verwachtingen dat je beide jongemannen zal volgen in hun zoektocht naar hun identiteit en plaats in de wereld. De magere aanwezigheid van Dante vond ik echt een tegenvaller, want ik vond hem zeker zo leuk als Ari.
Zowel het eerste als tweede boek hebben geen stuwend plot. Het zijn de personages die de verhalen op hun schouders dragen. Ik persoonlijk houdt wel van personagegedreven verhalen, en stoorde me dan ook niet aan het gebrek aan actie en spanning. Wanneer de auteur dan besloot om in de laatste 50 pagina's van het bijna 500 pagina dikke boek, toch even de spanning op te drijven en de lens van Ari alleen plots uit te breiden naar Ari en Dante beide, stelde hij me toch wat teleur. Deze verandering in actie had ofwel eerder moeten gebeuren ofwel niet. Nu voelde het einde tegelijk gehaast en uitgerokken aan (sorry, moeilijk uit te leggen haha).
Saéns heeft een aparte schrijfstijl. Hij is de koning der metaforen. Dit boek is meer metafoor dan wat anders. Daar ben je voor of niet. Het is wel helemaal mijn ding.
Ik heb dus wat tegenstrijdige gevoelens over deze late sequel, maar het eindelijke gevoel is toch positief! Het is een fijne comeback naar de wereld van Ari en Dante.
Bedankt aan Blossom Books en L&M Books voor dit recensie-exemplaar. Dit beïnvloedt mijn leeservaring en recensie in geen enkel opzicht.
'Aristoteles & Dante duiken in de Wateren van de Wereld' is het vervolg op het veel geprezen boek Aristoteles & Dante ontdekken de Geheimen van het Universum' van Benjamin Alire Sáenz. (Vanaf hier ga ik de titels wat afkorten.) Het eerste deel las ik in november 2020. Toen ik in dit tweede deel dook, had ik nog geen besef dat er wel tien jaar is verstreken sinds het uitkomen van 'de Geheimen van het Universum'. Sáenz pikt in deze sequel echter de draad weer op vlak na het einde van het eerste deel, alsof de tijd nooit tien jaar lang heeft stilgestaan.
'De Geheimen van het Universum' vond ik zo'n hartverwarmend en tegelijk confronterend verhaal, dat ik enorm uitkeek naar een tweede ontmoeting met deze twee jongemannen. Hoewel beide boeken vanuit het perspectief van Ari geschreven zijn, speelde Dante toch een grote rol in het eerste boek. In 'de Wateren van de Wereld' wordt Dante echter wat op de achtergrond geduwd. De titel geeft je verwachtingen dat je beide jongemannen zal volgen in hun zoektocht naar hun identiteit en plaats in de wereld. De magere aanwezigheid van Dante vond ik echt een tegenvaller, want ik vond hem zeker zo leuk als Ari.
Zowel het eerste als tweede boek hebben geen stuwend plot. Het zijn de personages die de verhalen op hun schouders dragen. Ik persoonlijk houdt wel van personagegedreven verhalen, en stoorde me dan ook niet aan het gebrek aan actie en spanning. Wanneer de auteur dan besloot om in de laatste 50 pagina's van het bijna 500 pagina dikke boek, toch even de spanning op te drijven en de lens van Ari alleen plots uit te breiden naar Ari en Dante beide, stelde hij me toch wat teleur. Deze verandering in actie had ofwel eerder moeten gebeuren ofwel niet. Nu voelde het einde tegelijk gehaast en uitgerokken aan (sorry, moeilijk uit te leggen haha).
Saéns heeft een aparte schrijfstijl. Hij is de koning der metaforen. Dit boek is meer metafoor dan wat anders. Daar ben je voor of niet. Het is wel helemaal mijn ding.
Ik heb dus wat tegenstrijdige gevoelens over deze late sequel, maar het eindelijke gevoel is toch positief! Het is een fijne comeback naar de wereld van Ari en Dante.
1
Reageer op deze recensie
