Met liefde en respect geschreven.

In deze debuutroman verteld Karin Driegen het verhaal over Douwe en Minnie. Minnie is geboren in Duitsland en ze gaat in een grensdorpje in de provincie Groningen wonen als ze met Douwe gaat trouwen. Het verhaal begint vlak voor de bevrijding en volgt Minnie en haar gezin tot in de jaren tachtig. Douwe vertelt niet veel over zijn werk bij de verzetsbeweging en Minnie wordt daardoor achterdochtig, zeker als Douwe telkens later thuiskomt. Minnie voelt zich erg alleen staan, door haar Duitse achtergrond wordt ze niet helemaal vertrouwd. Dan heeft een gegronde reden om te denken dat Douwe vreemdgaat. Douwe wordt verraden voor het werk wat hij als verzetsstrijder doet, hij wordt opgepakt en gefusilleerd. Minnie komt erachter dat Douwe helemaal niet vreemd is gegaan en moet met haar gevoelens om zien te gaan.

Het verhaal wordt in korte hoofdstukken verteld met een duidelijke tijdsaanduiding, dit leest erg prettig. Het bestaat uit twee delen, het eerste deel beschrijft de maanden vlak voor en na de bevrijding en wordt afwisselend verteld door Douwe en Minnie. Het tweede deel begint in 1965 en beschrijft het verdere leven van Minnie.

Je leert de hoofdpersonages goed kennen en kan erg met ze meeleven. Af en toe geeft het een glimlach van herkenning, over het “gewone” leven. Het verhaal is deels gebaseerd op ware gebeurtenissen en deels beschrijft het het leven van de grootouders van de auteur. Het handelen en spreken is door de auteur bedacht.

De cover is prachtig, zeker als je de betekenis ervan kent.

Een prachtig verhaal over het leven van een gezin vlak voor de bevrijding en het leven erna. Hoe lang blijft een verleden je leven beïnvloeden?

Karin schrijft zelf over deze roman:

"Mijn roman is een eerbetoon aan de strijd voor de vrijheid die mijn grootouders leverden en een oproep aan mijn lezers tot mededogen en respect voor slachtoffers in oorlogen, waar dan ook ter wereld".

Dat dit boek met liefde en respect geschreven is dat merk, voel en lees je.