Leren over de verschillende smaken van het leven

Je ontwikkelt een smaak. Je smaakpalet wordt een plek op je tong waar je registreert. Waar je woorden creëert voor de sensaties in je mond. Eten wordt een op taal gebaseerde kunstvorm. Je zult nooit meer simpelweg eten.

Tijdens de benauwde zomer van 2006 laat de 22-jarige Tess haar alledaagse, provinciale leven achter zich en vertrekt naar New York voor een nieuwe start. Als plattelandskind is Tess niet opgewassen tegen de losgeslagen levensstijl van de schreeuwerige New Yorkers. Ze huurt een kamer in Brooklyn en slaagt erin een baan te vinden als assistent-kelner bij een befaamd restaurant in Manhattan.

Het verhaal
Het verhaal speelt zich voor een groot deel af in het restaurant waar Tess gaat werken en het reilen en zeilen in dit restaurant. Tess is een vrij naïef meisje, ze komt van het platteland en weet vrij weinig van het “echte” leven. Gaandeweg leert ze haar collega’s beter kennen, maar ook het “echte” leven. Ze begint drugs en alcohol te gebruiken en gaat helemaal op in de wereld van het restaurant. Het restaurant wordt haar leven en dat begint ze als “het leven” te zien. Persoonlijk vind ik het alcohol- en drugsgebruik af en toe wat overdreven en onnodig, maar misschien is dat ook wel weer net wat je nodig hebt als je in een dergelijk restaurant werkt, waar de druk hoog is en je een uitlaatklep nodig hebt.

De schrijfstijl is soms super, vooral al het om het eten en drinken gaat, maar af en toe vroeg ik me af wat ik nu aan het lezen was. Het leken dan losse zinnen zonder enig doel en dan kon ik er geen touw aan vast knopen. Als dit was consistenter was geweest, had ik het boek zeker hoger gewaardeerd. Het taalgebruik was verder niet moeilijk en goed te volgen.

De personages en de omgeving
Er komen heel veel personages aan bod in het verhaal, allemaal personeel van het restaurant. De personages vind ik, op Tess, Simone en Jake na, erg summier. Je komt wel wat over ze te weten en over het karakter dat ze hebben, maar daar blijft het ook een beetje bij. Hierdoor kun je jezelf ook niet echt verplaatsen in de personages. Tess vind ik een beetje een suf personage. Ze is erg naïef en je kunt goed merken dat ze uit een beschermde, misschien zelfs wat wereldvreemde omgeving komt.

De omgeving wordt daarentegen wel goed omschreven. De sfeer van het restaurant en de horeca in zijn algemeen wordt door Danler goed weggezet en ik kan me voorstellen dat het in het echt ook zo zou gaan zoals het in Zoetbitter gaat. De gebeurtenissen lijken allen erg authentiek en ik heb het meest genoten van de beschrijvingen over de verschillende producten, gerechten en wijnen. Erg gedetailleerd en je kon ze als het ware proeven.

Conclusie
Zoetbitter is een mooi verhaal van een meisje dat van het platteland naar de grote stad en écht leert proeven van het leven. Het leven in het restaurant wordt heerlijk beschreven, vooral het gedeelte waar over eten en drinken wordt geschreven vind ik érg leuk om te lezen.
Helaas had ik ook regelmatig stukken die ik totaal niet interessant vond en dat ik het verhaal vond voortkabbelen.

Bovenstaande maakt dat ik het boek 3 van de 5 sterren geef. Een prima verhaal, maar mist nog net iets om voor mij 4 sterren of meer te krijgen.