Simpel vermaak. Simpel geschreven.

Deze schrijfster heeft er een talent voor om een beetje irritant te schrijven. Het ligt er allemaal zo dik bovenop. Het is moeilijk om een personage te mogen. En je voelt heel makkelijk afkeer bij een antagonist.
Ik waarschuw vooraf dat ik mogelijk spoilers loslaat. Maar Millie is onuitstaanbaar in haar relatie met Brock. Ze is met iemand met een hartritme stoornis die op zoek is naar iemand om mee te settelen. Zij wil helemaal geen vastigheid maar ze wil ook niet alleen zijn en houdt hem daarom aan het lijntje. Wat een egoïstisch vervelend mens. Ik had enkel medeleven voor Douglas omdat hij echt het onschuldige slachtoffer bleek te zijn van het hele verhaal, en ik kreeg echt een hekel aan Wendy. Wat een verwend monster. Het enige fijne aan dit boek, vond ik dat zij haar verdiende loon kreeg. Verder was het eigenlijk een beetje zonde van m’n tijd. Deel 3 laat ik dan ook aan me voorbij gaan.