Gaap..

‘Hendrik Groen: Pogingen iets van het leven te maken’ was het debuut en tevens hoogtepunt van alle Hendrik groen titels. Vanaf daar gaat het geheel bergafwaarts met iedere opvolgende titel. Dit laatst geschreven boek heeft pieken noch dalen. Het is een verhaal waarin je met een man op (bus)reis gaat, en echt enkel de dagelijkse routine op zo’n busreis voorgeschoteld krijgt. En meer ook niet. Sowieso ben ik meteen genezen ooit met een busreis mee te gaan. Maar er gebeurt in dit boek niets. Ze staan op. Ontbijten. Stappen in de bus. Lopen vertraging op. Zijn iedere dag te laat op het volgende verblijfpunt. Gaan naar bed.
Hier en daar wordt de routine onderbroken door een flashback uit het verleden van Gert/Geurt die zijn hele leven (en nu dus nog steeds) gepest werd. Of onenigheid onder de medereizigers. Als ik een leukste personage moet kiezen, is dat de bus chauffeur. Maar zelfs die was niet heel sprankelend. Jammer. Want met het allereerste Hendrik groen deel liepen de lachtranen over mijn wangen. Dat is alweer even (een paar titels) geleden..