Lezersrecensie
Onder een steen
Een recensie van het boek De doden voorbij van Jo Claes
De auteur
Blijkbaar heb ik de afgelopen jaren onder een steen gelegen. Want om eerlijk te zijn had ik nog nooit gehoord van Jo Claes. Dat is vreemd aangezien ‘De doden voorbij’ alweer het vijftiende boek van hem is in de serie misdaadromans met hoofdinspecteur Thomas Berg in de hoofdrol. Bovendien blijkt Jo Claes uiterst bekend en succesvol met zijn boeken in zowel België als Nederland. Hij won inmiddels diverse prijzen met zijn boeken waaronder de Hercule Poirot Publieksprijs (in 2014 met ‘de mythe van Methusalem en in 2017 met ‘Het gewicht van de haat’) en de Gouden Strop (in 2015, met ‘de mythe van Methusalem).
Jo Claes blijkt een soort Dan Brown van de Lage Landen. Zijn misdaadromans worden gekenmerkt door spannende en intelligente plots en staan vol met verwijzingen naar de historische en culturele achtergrond van de stad Leuven die steeds het decor vormt van het politiespeurwerk van Thomas Berg en zijn team.
Het verhaal
In ‘De doden voorbij’ wordt Leuven opgeschrikt door twee roofovervallen waarbij dodelijk letsel wordt toegebracht door toedoen van historische voorwerpen en waarbij waardevolle historische (kunst)voorwerpen worden gestolen. Thomas Berg vermoedt daarom een verband tussen de twee zaken. Maar zijn team is niet overtuigd en het onderzoek naar dit verband verloopt moeizaam. Als ook een derde slachtoffer valt, is opnieuw de vraag of die te maken kan hebben met de eerdere gevallen. Hoewel Thomas Berg en zijn team steeds meer te weten komt en meerdere mogelijke daders in beeld heeft, tasten zij lang in het duister over de werkelijke toedracht en de dader. Die lijkt de politie steeds een stapje voor te blijven en met zijn aanwijzingen die hij achter laat op het plaats delict lijkt hij met de politie te spelen en hen bewust op het verkeerde spoor te zetten.
Beoordeling
Ik heb genoten van mijn eerste kennismaking met de boeken van Jo Claes. Het boek heeft een goed uitgewerkt, een prettig opgebouwd en verrassend plot. Hier en daar heb ik de schrijfstijl van Jo Claus wel als ingewikkeld ervaren door het gebruik van lange zinnen en voor mij complexe of onbekende woorden. Maar het past eigenlijk ook wel bij het verhaal en de personages uit boek. De personages en de gebeurtenissen worden op een geloofwaardige manier beschreven en door het lezen van het boek waan je je soms in de stad Leuven en kom je meer te weten over de geschiedenis en cultuur van deze stad. Zelf vind ik de uitweidingen naar de historische en culturele achtergronden van Leuven erg leuk om te lezen. Knap is dat ze wat mij betreft niet afleiden van het plot.
Zo dan trek ik nu een lekker Belgisch biertje open, geen Gouden Arnoldus zoals in het boek, om nog even na te genieten en in de sfeer te blijven. En net als bij een eerste biertje, smaakt een eerste boek van Jo Claes wat mij betreft naar meer.
Met dank aan Thrillzone voor het organiseren van de leesclub en uitgeverij Houtekiet voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar van ‘De doden voorbij'.
De auteur
Blijkbaar heb ik de afgelopen jaren onder een steen gelegen. Want om eerlijk te zijn had ik nog nooit gehoord van Jo Claes. Dat is vreemd aangezien ‘De doden voorbij’ alweer het vijftiende boek van hem is in de serie misdaadromans met hoofdinspecteur Thomas Berg in de hoofdrol. Bovendien blijkt Jo Claes uiterst bekend en succesvol met zijn boeken in zowel België als Nederland. Hij won inmiddels diverse prijzen met zijn boeken waaronder de Hercule Poirot Publieksprijs (in 2014 met ‘de mythe van Methusalem en in 2017 met ‘Het gewicht van de haat’) en de Gouden Strop (in 2015, met ‘de mythe van Methusalem).
Jo Claes blijkt een soort Dan Brown van de Lage Landen. Zijn misdaadromans worden gekenmerkt door spannende en intelligente plots en staan vol met verwijzingen naar de historische en culturele achtergrond van de stad Leuven die steeds het decor vormt van het politiespeurwerk van Thomas Berg en zijn team.
Het verhaal
In ‘De doden voorbij’ wordt Leuven opgeschrikt door twee roofovervallen waarbij dodelijk letsel wordt toegebracht door toedoen van historische voorwerpen en waarbij waardevolle historische (kunst)voorwerpen worden gestolen. Thomas Berg vermoedt daarom een verband tussen de twee zaken. Maar zijn team is niet overtuigd en het onderzoek naar dit verband verloopt moeizaam. Als ook een derde slachtoffer valt, is opnieuw de vraag of die te maken kan hebben met de eerdere gevallen. Hoewel Thomas Berg en zijn team steeds meer te weten komt en meerdere mogelijke daders in beeld heeft, tasten zij lang in het duister over de werkelijke toedracht en de dader. Die lijkt de politie steeds een stapje voor te blijven en met zijn aanwijzingen die hij achter laat op het plaats delict lijkt hij met de politie te spelen en hen bewust op het verkeerde spoor te zetten.
Beoordeling
Ik heb genoten van mijn eerste kennismaking met de boeken van Jo Claes. Het boek heeft een goed uitgewerkt, een prettig opgebouwd en verrassend plot. Hier en daar heb ik de schrijfstijl van Jo Claus wel als ingewikkeld ervaren door het gebruik van lange zinnen en voor mij complexe of onbekende woorden. Maar het past eigenlijk ook wel bij het verhaal en de personages uit boek. De personages en de gebeurtenissen worden op een geloofwaardige manier beschreven en door het lezen van het boek waan je je soms in de stad Leuven en kom je meer te weten over de geschiedenis en cultuur van deze stad. Zelf vind ik de uitweidingen naar de historische en culturele achtergronden van Leuven erg leuk om te lezen. Knap is dat ze wat mij betreft niet afleiden van het plot.
Zo dan trek ik nu een lekker Belgisch biertje open, geen Gouden Arnoldus zoals in het boek, om nog even na te genieten en in de sfeer te blijven. En net als bij een eerste biertje, smaakt een eerste boek van Jo Claes wat mij betreft naar meer.
Met dank aan Thrillzone voor het organiseren van de leesclub en uitgeverij Houtekiet voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar van ‘De doden voorbij'.
1
Reageer op deze recensie
