Waar dromen vervliegen

´Echte lezers´ lezen ook graag wel eens iets ander. Dit is precies de reden dat ik me opgaf om het boek ´De Fabriek´ van Hiroko Oyamada te lezen en te recenseren. En anders was het. Het boek leest als een vervreemdende trip door een fictieve, megalomane fabriek in Japan.

Drie nieuwe medewerkers van de Fabriek houden zich bezig met ogenschijnlijk zinloze en nooit eindige taken. Een vrouw heeft als taak om stapels papier in de papierversnipperaar te gooien. Er lijkt geen einde aan te komen. Haar broer werkt ook voor de fabriek en redigeert eindeloos en herhaaldelijk dezelfde onbegrijpelijke teksten. Niemand weet waar de teksten ooit voor gebruikt gaan worden. Een voormalig medewerker van de universiteit, specialist in de classificatie van mossen, wordt aangetrokken door de Fabriek om groene daken aan te leggen. Een aannemer zou de klus binnen no time kunnen uitvoeren. Maar hij krijgt alle ruimte en tijd om het project helemaal zelf op te starten. Geen haast, neem je tijd. Geen voortgang, niet erg.

De verhaallijnen van deze personages lopen op een vervreemdende manier dwars door elkaar heen en raken elkaar af en toe. Zonder een duidelijke indeling van het boek in hoofdstukken en paragrafen. Je vraagt je steeds af, waar gaat dit heen? Maar het gaat nergens heen. De Fabriek slokt mensen op en maakt ze tot een radertje van een proces waarvan niemand meer het begin, einde en doel kan zien. De Fabriek slokt de tijd op, waardoor dagen jaren lijken en maanden en jaren voorbij vliegen. Menselijke dromen en ambities gaan er in rook op, ze vervliegen, en de fabrieksaalscholvers die er wonen hebben wel vleugels, maar zijn vergeten hoe te vliegen.

Met dank aan De Club van Echte lezers en uitgeverij Atlas Contact voor het beschikbaar stellen van het recensie-exemplaar van dit boek.