Ik ben wie ik ben

Splinter Chabot heeft theater en cultuur thuis met de paplepel ingegoten gekregen. Hij heeft een opvoeding gehad, waarin hij vrij was om zich te uiten en heeft vrij- en ruimdenkende ouders.

Hij heeft politicologie en theaterwetenschappen gestudeerd.
Verder is hij voorzitter( 2 jaar) geweest van de jeugddivisie van de VVD, de JOVD. Hij heeft het programma Splinter gepresenteerd en als tafelheer aangezeten bij DWDD. Ik kan iedereen aanraden om eens naar de aflevering van DWDD te kijken waarin Confettiregen gepresenteerd wordt.
https://www.bnnvara.nl/dewerelddraaitdoor/artikelen/boek-confettiregen-splinter-chabot

Zijn debuut als schrijver maakt hij met Confettiregen. Een debuut waar je stil van wordt, zo mooi en indrukwekkend. Het is een boek wat iedereen zou moeten lezen om wat meer begrip te krijgen voor anders zijn.
Twee grote inspiratiebronnen van Splinter Chabot zijn David Bowie en Prince. Volgens hem gingen zij voorbij aan het in hokjes plaatsen van man of vrouw, van hetero of homo.
De opening van Confettiregen met bijpassende songteksten van David Bowie en Prince komen binnen. De toon van het verhaal wordt gezet. De tegenstellingen worden zichtbaar door hun songteksten waarin black-white,en straigtht-gay voorkomen.
Confettiregen is een portret van Wobie en zijn worstelingen, zijn kwetsbaarheid, angst, schaamte en twijfels. Het is een autobiografisch verhaal over anders zijn in een ‘bedreigende’ maatschappij.

Wat is het verschil tussen gekozen anders zijn en gedwongen anders zijn? Heb je wel een keuze? Vaak probeert de maatschappij je in een keurslijf te duwen.

“Je worstelt, omdat je er niet zelf voor hebt gekozen, voor anders zijn”.

Wobie heeft altijd het gevoel gehad het zelf te moeten doen . Hij moest eerst van zichzelf leren houden. Ik moest af en toe echt een traantje wegpinken door alle emoties.

Als je anders bent, dan je verwacht en daarvan schrikt. Wat dan?

Het is een reis die in je hoofd plaats vindt. De weg erheen is donker, ook al groei je op in een veilige omgeving. Dit komt mede door hetgene dat je ziet om je heen in de wereld. Bang dat zijn familie zich voor hem zou schamen en hij een teleurstelling voor ze was. Dit is de interne worsteling die hij heeft weten te overwinnen. De angst dat hij zijn ouders teleur zou stellen lees je tussen de regels door.

Confettiregen is opgedeeld in drie delen, David, Daniël, Arthur.
In het deel David maken we Wobie mee in zijn lagere schooltijd en hoe hij zich daarin ontwikkeld. In het gedeelte Daniël zit Wobie op het Gymnsaium en worden vriendinnen belangrijk voor hem om zich te kunnen uiten.
In Arthur vertrekt Wobie naar de grote stad om te studeren en zichzelf verder te ontdekken.
Deze drie jongens hebben een verandering in Wobie bewerkstelligt en hem geholpen zichzelf te leren begrijpen.
Confettiregen is een beeldend geschreven verhaal, dat de lezer diep in het hart treft. Het gebruik van metaforen past er goed in.

“Het was eerder alsof hij léúnde op die benen, alsof die benen hem overéínd hielden, twee krukken die een hoopje mens in de lucht probeerden te houden.”

Het is een mooie ontroerende roman over ‘coming-out’. En laat goed de zoektocht zien en voelen die ‘anders’ zijn teweeg kan brengen.

“Het was alsof ik op een hele hoge duikplank stond, maar als ik naar beneden keek zag ik geen water om in te springen. Ik wist niet waar ik in zou belanden als ik sprong. Dus sprong ik niet.”

Het zelf niet zien of willen zien/begrijpen is op een bijzondere manier beschreven. Je voelt de pijn van Wobie en begrijpt waarom hij zich steeds meer afsluit, doordat hij pijn gedaan wordt door mensen.
Langzaam komt de h(erkenning) bij zichzelf. Dat hij goed is, zoals hij is.

“Ik vind dat ik niet uit de kast hoef te komen, dat ik moet zeggen ‘ik bén homo’, want dat ben ik niet, ‘ik ben Wobie, en Wobie valt op mannen.”

Waar het op neer komt in iemands leven, is dat je zelf je eigen! ‘confettiregen’ maakt. Confettiregen is ontroerend en ontwapenend!
Ik ben wie ik ben en dat is goed!

Van mij krijgt Confettiregen 4 1/2 *