Een boek vol emoties

De tranenmaker is het debuut van Erin Doom, en het pseudoniem van de Italiaanse Matilde. Het boek is in meer dan twintig landen verschenen en de filmrechten zijn verkocht. Doom begon haar schrijfcarrière door korte verhalen te publiceren op het platform Wattpad tijdens haar rechtenstudie. Haar werk als advocaat heeft Doom beëindigt om zich volledig aan het schrijven te kunnen wijden.

De nieuwe werkelijkheid
Nica en Rigel groeien op in een weeshuis Sunnycreek home, door hun De Grave genoemd. Op zeventienjarige leeftijd worden ze beiden liefdevol door Anna en Norman opgenomen in hun ‘doorleefde’ huis. Voor Nica is het een fantasie, een droom om een familie te krijgen. Zij observeert, kijkt de kat uit de boom en is kwetsbaar. Voor Rigel is dat anders, hij kampt met verlatingsangst wat hij in zijn gedrag naar meerdere mensen laat merken. Op school wordt hij de ‘sprookjesprins’ genoemd in plaats van de boze wolf, zoals Nica hem ziet. De nieuwe werkelijkheid is er een met een ‘zwart’ randje, want hun herinneringen aan De Grave zijn nooit ver weg. Op school krijgt Nica twee vriendinnen, Billie en Miki, die haar helpen wennen en een belangrijke rol in haar leven gaan spelen.

Dark fantasy en romantiek
Doom combineert dark fantasy en romantiek in De tranenmaker. Dark (gotische) fantasy hoeft niet betrekking te hebben op horror, maar kan ook verontrustende en angstaanjagende thema’s van fantasy bevatten. Een sombere donkere toon en gevoelens van angst komen zeker voor in dit aangrijpende verhaal. Het boek wordt aangeprezen als de BookTok-sensatie uit Italië en vol emoties. Maar kan het deze tekst waar maken? Het eerste kan ik persoonlijk niet over oordelen, maar dat het vol emoties zit is zeker waar, af en toe wordt er zelfs een traantje weggepinkt door mij.

Terugblikken
Het boek is boeiend en pakkend, maar toch gaat het na 100 bladzijde een beetje vervelen en wordt het langdradig om steeds over de schoonheid van Rigel te lezen en wat een stuk hij is. Gelukkig begint het plot zich daarna verder te ontplooien en wordt duidelijk waardoor de zachtaardige Nica met haar kleurige pleisters op haar vingers en Rigel met zijn grillige karakter zich soms zo eigenaardig gedragen. Hun vreemde reacties op dingen spreekt tot de verbeelding en roept vraagtekens op. Door terugblikken naar hun tijd in het weeshuis wordt duidelijk wat ze hebben ondergaan en daarvan staan je de tranen van in de ogen. De gedeeltes verteld vanuit Nica voelen intens. Haar gevoelens, onzekerheid, aandacht voor sprookjes en roep om acceptatie komen hierdoor binnen.

“Sprookjes leren ons niet dat we moeten opgeven. Ze sporen ons juist aan om de hoop niet kwijt te raken.”

Is dit verhaal een sprookje/fantasy of niet? Lees het verhaal en oordeel zelf of de boze wolf Roodkapje verslonden heeft in De tranenmaker. Doom beschrijft de periode van het volwassen worden uitgebreid, maar haar poëtische taalgebruik is af en toe wat ‘wollig’, iets wat de leesbaarheid niet ten goede komt en afleid. Ze gebruikt veel metaforen, maar het is allemaal net een beetje te! Maar misschien is dat wel typisch Italiaans? Boven elk hoofdstuk staan mooie citaten. Een mooi citaat bovenaan een van de laatste hoofdstukken geeft goed een belangrijk thema in het boek weer:

“Er is een kracht die niet te meten is: de moed van iemand die de hoop nooit opgeeft.”

De tranenmaker, een verhaal over het opnieuw ontdekken van een eigen identiteit en het verwerken van trauma’s, wat een haast onmogelijke opgave lijkt.