Inspecteur Kim Stone overtuigt nog steeds

Kinderspel, het elfde deel in de Kim Stone-serie van Angela Marsons, draait om uitzonderlijk hoogbegaafde kinderen. Het team van inspecteur Kim krijgt binnen een etmaal twee vreemde moorden op het bordje. Onwil bij nabestaanden om het verleden van de slachtoffers op te rakelen zorgt voor hoofdbrekers. Een jaarlijkse wedstrijd voor hoogbegaafde levert echter aanwijzingen op.

Deze thrillerserie van Britse bodem is opmerkelijk omdat schrijfster Angela Marsons in hoog tempo het ene na het andere deel schrijft. Aanvankelijk werkte ze in de beveiliging, tot ze in 2015 ging schrijven – en levert gemiddeld meer dan een boek per jaar af; deel twaalf verschijnt dit voorjaar.
De verhalen spelen steevast in Black Country, ten noorden en westen van Birmingham, in de streek waar Marsons opgroeide. De naam is een verwijzing naar de steenkool die hier ooit werd gedolven.

In alle elf delen houdt Marsons vast aan inspecteur Kim Stone. De volgers van deze serie zijn dus vertrouwd geraakt met de inspecteur en de overige leden van het team. Kim bekommert zich om het welzijn van haar team, dat als familie voelt. De kracht van de Kim Stone-serie is dat de personages boeien. Zo komt Kim altijd op voor de underdog, terwijl haar sidekick Bryant deze bevlogenheid probeert te temperen. Maar dit keer kan Kim zich meer inleven in de emoties van nabestaanden. Deze aanpak om de personages tot leven te wekken geeft de lezer vooral een vertrouwd gevoel. Toch is elk deel van deze langlopende serie afzonderlijk te lezen, zonder dat de lezer het gevoel krijgt niet ingewijd te zijn.

Moordzaken
In Kinderspel gaat het minder om de ontwikkelingen die de belangrijkste personages doormaken, maar meer om de moordzaken. Twee verhaallijnen lopen parallel, die zich in een week afspelen. Een van de teamleden is tijdelijk vertrokken naar zijn oude team. Inhoudelijk voegt dat niets toe, het leidt eerder af, maar voor de ontwikkeling van dit personage is het toch interessant.

Er komt wel tijdelijke assistentie van een vrouwelijke collega, die voor dynamiek en vrolijkheid in het team zorgt.
In Kinderspel laat Marsons de emotionele impact zien van hoogbegaafdheid voor kinderen, voor wie hun talent eerder een last is dan een verlossing. Vooral als kinderen zich onder druk gezet voelen om te presteren, met als gevolg dat hun jeugd emotionele littekens achterlaat. Duidelijk is dat Marsons hier grondig onderzoek naar heeft gedaan.
Wat Marsons vooral goed doet, is het evenwicht bewaren tussen het speurwerk van de politie en de dynamische scènes waarin de actie voor spanning zorgt. Tot het eind is het plot onvoorspelbaar, door de vele onverwachte wendingen. Ook na tien jaar Kim Stone is deze magie nog steeds niet uitgewerkt.

Deze recensie verscheen eerder op Boekenkrant.