Lezersrecensie
Zelfdoding; praat erover!
Elke dag overlijden in Nederland ongeveer 5 mensen aan zelfmoord.
In “Mythen over zelfmoord” maakt Derek de Beurs 9 veelvoorkomende opvattingen (mythen) over zelfmoord bespreekbaar. Hij geeft zijn mening over hoe een mythe tot stand is gekomen en toetst deze aan recente wetenschappelijke bevindingen en inzichten van experts. In begrijpelijke taal schrijft hij in 160 bladzijden over een groot taboeonderwerp; suïcide, zelfmoord en zelfdoding zijn alle drie termen die gebruikt worden voor “een zelf geïnitieerde daad met dodelijke afloop, waarvan de overledene had kunnen weten dat ze potentieel dodelijk was”(WHO).
Op een prettig leesbare manier geeft De Beurs aan dat ideeën over zelfmoord van cultuur tot cultuur verschillen en dat ze in de loop der tijd veranderd zijn. Zo vonden de Oude Grieken suïcide een legitieme manier om over je eigen lichaam te beschikken, maar mochten Romeinse soldaten zichzelf niet van het leven beroven (want dan werden ze -heel ironisch- ter dood veroordeeld). In het Christelijke Europa werd zelfmoord als grote zonde gezien (“Gij zult niet doden”). Pas na 1800 verloor zelfmoord langzaam haar status van strafbaar feit, hoewel dat in Amerika tot 1966 heeft geduurd en zelfmoord in veel Arabische en Afrikaanse landen nog steeds verboden is.
Waarom besluiten mensen tot zelfdoding? De Beurs haalt op een heldere manier het 3 fasen model van O’Connor aan. Waarbij de eerste fase triggers en de achtergrond van een persoon betreft, waarbinnen suïcidaal gedag kan ontstaan (zoals aanleg, opvoeding en levensgebeurtenissen) en in de tweede fase de suïcidale gedachten ontstaan, omdat mensen het gevoel hebben in de val te zitten en willen ontsnappen aan de situatie of aan hun eigen gevoelens en gedachten. De derde fase is die van het suïcidale gedrag, waarbij planning, impulsiviteit, tunnelvisie en beschikbaarheid van middelen een rol spelen.
In zijn nawoord schrijft De Beurs over de toegenomen Wereldwijde aandacht voor suïcide(preventie) en de rol die 113 Zelfmoordpreventie hierin speelt in Nederland.
Suïcide is geen alledaags onderwerp om over te praten en zal het ook niet worden, maar we moeten blijven praten over zelfmoord (hoe moeilijk het ook is), ons realiseren dat veel suïcidale mensen helemaal niet dood willen (maar ontsnappen aan de situatie) en benadrukken dat hulp zoeken helpt.
Een aanrader voor iedereen die meer wil weten over dit complexe onderwerp.
In “Mythen over zelfmoord” maakt Derek de Beurs 9 veelvoorkomende opvattingen (mythen) over zelfmoord bespreekbaar. Hij geeft zijn mening over hoe een mythe tot stand is gekomen en toetst deze aan recente wetenschappelijke bevindingen en inzichten van experts. In begrijpelijke taal schrijft hij in 160 bladzijden over een groot taboeonderwerp; suïcide, zelfmoord en zelfdoding zijn alle drie termen die gebruikt worden voor “een zelf geïnitieerde daad met dodelijke afloop, waarvan de overledene had kunnen weten dat ze potentieel dodelijk was”(WHO).
Op een prettig leesbare manier geeft De Beurs aan dat ideeën over zelfmoord van cultuur tot cultuur verschillen en dat ze in de loop der tijd veranderd zijn. Zo vonden de Oude Grieken suïcide een legitieme manier om over je eigen lichaam te beschikken, maar mochten Romeinse soldaten zichzelf niet van het leven beroven (want dan werden ze -heel ironisch- ter dood veroordeeld). In het Christelijke Europa werd zelfmoord als grote zonde gezien (“Gij zult niet doden”). Pas na 1800 verloor zelfmoord langzaam haar status van strafbaar feit, hoewel dat in Amerika tot 1966 heeft geduurd en zelfmoord in veel Arabische en Afrikaanse landen nog steeds verboden is.
Waarom besluiten mensen tot zelfdoding? De Beurs haalt op een heldere manier het 3 fasen model van O’Connor aan. Waarbij de eerste fase triggers en de achtergrond van een persoon betreft, waarbinnen suïcidaal gedag kan ontstaan (zoals aanleg, opvoeding en levensgebeurtenissen) en in de tweede fase de suïcidale gedachten ontstaan, omdat mensen het gevoel hebben in de val te zitten en willen ontsnappen aan de situatie of aan hun eigen gevoelens en gedachten. De derde fase is die van het suïcidale gedrag, waarbij planning, impulsiviteit, tunnelvisie en beschikbaarheid van middelen een rol spelen.
In zijn nawoord schrijft De Beurs over de toegenomen Wereldwijde aandacht voor suïcide(preventie) en de rol die 113 Zelfmoordpreventie hierin speelt in Nederland.
Suïcide is geen alledaags onderwerp om over te praten en zal het ook niet worden, maar we moeten blijven praten over zelfmoord (hoe moeilijk het ook is), ons realiseren dat veel suïcidale mensen helemaal niet dood willen (maar ontsnappen aan de situatie) en benadrukken dat hulp zoeken helpt.
Een aanrader voor iedereen die meer wil weten over dit complexe onderwerp.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van JolandavanE
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
