Lezersrecensie
“Ze zou alles doen wat ze moest doen om degenen te redden van wie ze hield, of het nu goed of fout was, toegestaan of verboden.” -Alice Hoffman
“Ze zou alles doen wat ze moest doen om degenen te redden van wie ze hield, of het nu goed of fout was, toegestaan of verboden.” -Alice Hoffman
De man van Hanni was vermoord tijdens een rel bij het Joodse Hospitaal. Die middag had hij nog het leven van twee patiënten weten te redden. Hanni had een dochter van 12, Lea, die veel te wijs was voor haar leeftijd. Ook woonde haar moeder, die door een verlamming niet in staat was om zelfstandig uit haar bed te komen, bij hun in.
Verschrikkelijke gebeurtenissen doen Hanni besluiten om haar dochter weg te sturen naar Frankrijk. Maar ze wil haar niet alleen laten gaan. Er moet iemand mee die haar dochter tegen iedere vijand kan beschermen. Er is echter niemand is die haar kan helpen en daarom besluit ze om aan de vrouw van de rabbijn hulp te vragen. Maar het is Ettie, de oudste dochter van de rabbijn, die Hanni uiteindelijk zal helpen. Wat het meisje echter dan nog niet weet, is dat ze hier een hoge prijs voor zal moet betalen.
“Ze was lang, bijna één meter tachtig, en werd nog groter doordat ze de zware winterlaarzen van de rabbijn droeg. Ze voelde geen kou, hitte, wind of regen, maar toen ze in de zon liepen, die door de mistige ochtendhemel priemde, viel het licht voor het eerst op haar, en ze was verwonderd. De pracht van alles wat ze zag was adembenemend. Hij heeft alles mooi gemaakt op de juiste tijd. Ze begreep dat haar tijd nu was. Wat klei was geweest, was vlees geworden.” -Alice Hoffman.
De wereld die we kenden is een prachtige meeslepende roman waarin de levens van drie jonge vrouwen elkaar kruisen en eeuwig met elkaar verbonden zijn. Het verhaal speelt zich af tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hierin komen vele Joden op afschuwelijke wijze om het leven. Ook in het leven van Lea, Ettie en Ava komen hun geliefden om het leven. Steeds wanneer er iemand om het leven komt, wordt dit aangekondigd door Azraël. Maar het is Ava, de geschapen vrouw van klei, de Golem, die Azraël kan zien en weet te verslaan.
“Er was nog maar één engel over in heel Berlijn, die met de zwarte jas en het namenboek. Er waren net zoveel namen als demonen. Het was binnen een paar dagen vol. Er was nog een boek nodig, en daarna nog een, tot er driehonderd waren, en daarna drieduizend, en daarna waren de boeken op elkaar gestapeld tot ze tot de hemel reikten.” -Alice Hoffman.
Alice Hoffman schrijft prachtige zinnen. Wat ik bijzonder vind, is dat sommige zinnen die zo van toepassing waren op de Tweede Wereldoorlog ook nu, in de Corona-crisis van toepassing zijn. Te beginnen met de titel. Voor alle mensen die leefden ten tijde van de Tweede Wereldoorlog was er een leven voor en tijdens en na de oorlog. Natuurlijk weet je dit als tweede of derde generatie na de oorlog wel, maar goed realiseren kun je je het niet. Tot nu, nu een anderhalve meter samenleving plotseling het nieuwe normaal ‘dreigt’ te worden.
Ook prachtig geformuleerde zinnen, krijgen nu een extra lading. Zoals het volgende citaat:
“We kunnen alleen maar aan de dag van vandaag denken, en morgen weer hetzelfde,” zei Max. “Dat is de enige manier om erdoorheen te komen.” -Alice Hoffman
Ik heb genoten van dit boek dat ene combinatie is van feiten en magie. Maar daarbij moet ik wel opmerken dat ik de eerste honderd bladzijden erg moeilijk vond. In deze bladzijden wordt de Golem Ava tot leven gewekt. Dit vond ik moeilijk te volgen en omdat het erg uitgebreid beschreven werd. Gelukkig heeft Alice Hoffman een prettige manier van schrijven, waardoor je wel aan het lezen blijft. En dat is maar goed ook, want na die ongeveer eerste 100 bladzijden word je steeds meer in het verhaal gezogen, zodat je tegen het einde met een brok in je keel zit te lezen.
Na afloop van dit boek heb ik naar wat achtergrondinformatie gezocht. Wanneer je iets meer weet over een Golem en de (symbolische) betekenissen, begrijp je de keuze om hierover te schrijven iets beter en vallen bepaalde dingen beter op zijn plek. Deze tip wil ik dan ook graag aan je meegeven.
Tot slot de waardering voor dit boek. Ik denk dat ik niet de enige ben die in het begin moeite heeft om door te lezen in dit toch wel dikke boek. Toch heeft de rest van het boek mij emotioneel weten te raken. Door de prettige schrijfstijl kon ik het boek dan ook moeilijk naast mij neer leggen. Ik heb nog lang over het verhaal nagedacht. Ook heb ik mijn leesvrienden dit boek al aangeraden om het zeker te gaan lezen. Daarom verdient dit boek in zijn totaal toch 4 dik verdiende sterren.
“Hart van mijn hart, liefde van mijn leven, het enige verlies dat ik nooit zal overleven.” -Alice Hoffman
De wereld zoals we die kenden mocht ik lezen en recenseren voor boekenblog indeboekenkast.com en uitgeverij Orlando, waarvoor heel hartelijk bedankt.
De man van Hanni was vermoord tijdens een rel bij het Joodse Hospitaal. Die middag had hij nog het leven van twee patiënten weten te redden. Hanni had een dochter van 12, Lea, die veel te wijs was voor haar leeftijd. Ook woonde haar moeder, die door een verlamming niet in staat was om zelfstandig uit haar bed te komen, bij hun in.
Verschrikkelijke gebeurtenissen doen Hanni besluiten om haar dochter weg te sturen naar Frankrijk. Maar ze wil haar niet alleen laten gaan. Er moet iemand mee die haar dochter tegen iedere vijand kan beschermen. Er is echter niemand is die haar kan helpen en daarom besluit ze om aan de vrouw van de rabbijn hulp te vragen. Maar het is Ettie, de oudste dochter van de rabbijn, die Hanni uiteindelijk zal helpen. Wat het meisje echter dan nog niet weet, is dat ze hier een hoge prijs voor zal moet betalen.
“Ze was lang, bijna één meter tachtig, en werd nog groter doordat ze de zware winterlaarzen van de rabbijn droeg. Ze voelde geen kou, hitte, wind of regen, maar toen ze in de zon liepen, die door de mistige ochtendhemel priemde, viel het licht voor het eerst op haar, en ze was verwonderd. De pracht van alles wat ze zag was adembenemend. Hij heeft alles mooi gemaakt op de juiste tijd. Ze begreep dat haar tijd nu was. Wat klei was geweest, was vlees geworden.” -Alice Hoffman.
De wereld die we kenden is een prachtige meeslepende roman waarin de levens van drie jonge vrouwen elkaar kruisen en eeuwig met elkaar verbonden zijn. Het verhaal speelt zich af tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hierin komen vele Joden op afschuwelijke wijze om het leven. Ook in het leven van Lea, Ettie en Ava komen hun geliefden om het leven. Steeds wanneer er iemand om het leven komt, wordt dit aangekondigd door Azraël. Maar het is Ava, de geschapen vrouw van klei, de Golem, die Azraël kan zien en weet te verslaan.
“Er was nog maar één engel over in heel Berlijn, die met de zwarte jas en het namenboek. Er waren net zoveel namen als demonen. Het was binnen een paar dagen vol. Er was nog een boek nodig, en daarna nog een, tot er driehonderd waren, en daarna drieduizend, en daarna waren de boeken op elkaar gestapeld tot ze tot de hemel reikten.” -Alice Hoffman.
Alice Hoffman schrijft prachtige zinnen. Wat ik bijzonder vind, is dat sommige zinnen die zo van toepassing waren op de Tweede Wereldoorlog ook nu, in de Corona-crisis van toepassing zijn. Te beginnen met de titel. Voor alle mensen die leefden ten tijde van de Tweede Wereldoorlog was er een leven voor en tijdens en na de oorlog. Natuurlijk weet je dit als tweede of derde generatie na de oorlog wel, maar goed realiseren kun je je het niet. Tot nu, nu een anderhalve meter samenleving plotseling het nieuwe normaal ‘dreigt’ te worden.
Ook prachtig geformuleerde zinnen, krijgen nu een extra lading. Zoals het volgende citaat:
“We kunnen alleen maar aan de dag van vandaag denken, en morgen weer hetzelfde,” zei Max. “Dat is de enige manier om erdoorheen te komen.” -Alice Hoffman
Ik heb genoten van dit boek dat ene combinatie is van feiten en magie. Maar daarbij moet ik wel opmerken dat ik de eerste honderd bladzijden erg moeilijk vond. In deze bladzijden wordt de Golem Ava tot leven gewekt. Dit vond ik moeilijk te volgen en omdat het erg uitgebreid beschreven werd. Gelukkig heeft Alice Hoffman een prettige manier van schrijven, waardoor je wel aan het lezen blijft. En dat is maar goed ook, want na die ongeveer eerste 100 bladzijden word je steeds meer in het verhaal gezogen, zodat je tegen het einde met een brok in je keel zit te lezen.
Na afloop van dit boek heb ik naar wat achtergrondinformatie gezocht. Wanneer je iets meer weet over een Golem en de (symbolische) betekenissen, begrijp je de keuze om hierover te schrijven iets beter en vallen bepaalde dingen beter op zijn plek. Deze tip wil ik dan ook graag aan je meegeven.
Tot slot de waardering voor dit boek. Ik denk dat ik niet de enige ben die in het begin moeite heeft om door te lezen in dit toch wel dikke boek. Toch heeft de rest van het boek mij emotioneel weten te raken. Door de prettige schrijfstijl kon ik het boek dan ook moeilijk naast mij neer leggen. Ik heb nog lang over het verhaal nagedacht. Ook heb ik mijn leesvrienden dit boek al aangeraden om het zeker te gaan lezen. Daarom verdient dit boek in zijn totaal toch 4 dik verdiende sterren.
“Hart van mijn hart, liefde van mijn leven, het enige verlies dat ik nooit zal overleven.” -Alice Hoffman
De wereld zoals we die kenden mocht ik lezen en recenseren voor boekenblog indeboekenkast.com en uitgeverij Orlando, waarvoor heel hartelijk bedankt.
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van jolaplus
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
