De deur wacht op ons allemaal...

Wallace Price had plaatsgenomen achter in de kerk. Daar zat hij te wachten totdat er meer mensen binnen zouden komen. Maar het bleef bij de zes mensen in de kerk: zijn ex-vrouw, zijn drie partners van het advocatenbureau en een onbekende jonge vrouw.

Wallace Price was te gast op zijn eigen begrafenis. Hij realiseerde zich dat hij het was die in de peperdure doodskist lag. Maar ook dat zijn ex-vrouw en zakenpartners geen goed woord voor hem overhadden. Geen van hen leek het in de gaten te hebben dat Wallace zelf ook aanwezig was, behalve de onbekende vrouw. Zij kon hem wel zien en horen. “Ik ben Meiying, je gids en ik kom je halen. Als iemand doodgaat, brengt dat verwarring met zich mee. Je weet niet goed wat er aan de hand is en je bent bang. Het is een moeilijke periode en je hebt hulp nodig om de oversteek te maken en het is mijn taak om ervoor te zorgen dat die oversteek zo soepel mogelijk verloopt.” Maar is Wallace Price wel klaar om de oversteek te maken?

Wat een prachtig en ontroerend boek heeft TJ Klune met Het gefluister achter de deur geschreven. Vanaf de eerste bladzijde wist hij mij vast te grijpen en mij mee te nemen op de ontdekkingstocht die Wallace Price moest maken voordat hij zijn oversteek kon maken.

Voordat ik aan het boek begon, had ik een beetje een beeld van “A Christmas Carol” in mijn hoofd. Een rijke advocaat die overlijdt en terugkijkt op zijn leven.

In het begin lijkt het even die kant op te gaan, maar al gauw kwam ik erachter dat het boek veel meer was dan dat. Wallace was inderdaad nog niet klaar om dood te gaan, maar wie is dat wel? Is een leven ooit compleet geleefd? En als je terugkijkt op je leven, was dat dan wel het leven zoals je het zou hebben geleefd? Zou je dingen anders doen als je die kans zou krijgen?

Het boek staat vol symboliek. Twee belangrijke zal ik er uithalen. Zo is er het theehuisje van Hugo. Een soort tussenstation waar Wallace zo lang als hij wil, mag blijven. Hugo is er de veerman. Hij helpt mensen inzicht te geven in hoe ze zich voelen. Bij hem mag je boos zijn of verdrietig en vol vragen zitten. Vragen over het leven en over de dood.

Tussen Wallace en Hugo ontstaat een diepe liefde voor elkaar. Wallace ontdekt dat hij gevoelens voor mannen mag hebben en dat dat goed is. Maar hoe kun je liefhebben als je elkaar niet aan kunt raken?

In het theehuisje op zolder is er de deur. Wanneer je er klaar voor bent, kun je de oversteek maken door door die deur heen te gaan. Het gefluister achter die deur wijst je de weg. Maar wanneer je eenmaal door de deur heen bent gegaan, is er geen weg meer terug. Wanneer ben je eraan toe om echt los te kunnen laten? Want op een dag zal dat gebeuren. De deur wacht op ons allemaal.

Zoals je ziet worden er vele grote vragen en moeilijke onderwerpen behandeld in dit boek. Het boek is geschreven voor de jeugd maar zeker zo interessant voor volwassenen.

Het gefluister achter de deur is geen zwaar boek. Er zit heel veel humor in. Soms moest ik echt heel hard lachen. Maar het boek wist mij ook echt te raken. In het nawoord is te lezen dat de schrijver het moeilijk heeft gehad met het schrijven van het verhaal. Het was voor hem een heel persoonlijk verhaal en daardoor vond hij het soms moeilijk om het af te maken. Dit herken je tijdens het lezen. Het verdriet komt goed over. Ik denk dat een ieder die het leest zijn eigen verdriet erin herkent, net zoals alle grote vragen over het leven en de dood. Of je antwoorden erin gaat vinden, dat weet ik niet. Maar het boek heeft zo veel inhoud, dat je er eindeloos over kunt praten. Ik waardeer het boek dan ook op 5 dik verdiende sterren.

Kijk op boekenblog in de boekenkast.com voor nog veel meer recensies.