Het verhaal verwoordt de verhalen van vluchtelingenkinderen op een positieve manier.

Samuel, Fatima, Azad en Tamar wonen al een tijdje in Nederland en zitten bij elkaar in de klas. Nu zijn ze veilig, maar al heel jong moesten ze vluchten voor oorlog en geweld. Ze hebben alles achter moeten laten, hun huis, vrienden en familie. Dit ontroerende verhaal vertelt het verhaal van jonge vluchtelingen uit landen zoals Afghanistan, Syrië, Somalië, Eritrea of Irak, gebaseerd op verhalen van kinderen die zelf een oorlog hebben meegemaakt, zodat hun verhalen gedeeld kunnen worden met andere kinderen zodat ze niet verloren gaan.

Martine Letterie is vooral bekend door het schrijven van kinderboeken die over de Tweede Wereldoorlog gaan. Tijdens schoolbezoeken die zij aflegde, vroegen veel kinderen haar, waarom ze niet schreef over hun oorlog. De kinderen boden haar zelfs hun hulp aan. Zo is dit boek ontstaan. Omdat het belangrijk is dat er begrip is voor ieders situatie, juist ook onder kinderen. Helaas komen er steeds nieuwe landen bij waar oorlog of onrust is, zoals nu ook in de Oekraïne. Omdat deze verhalen nog zo vers zijn, heeft ze ervoor gekozen deze niet op te nemen in dit boek.

Ik heb dit boek voorgelezen aan mijn dochter van 7. Het greep haar meteen aan en ze vroeg mij dagelijks, of ik er verder uit wilde voorlezen. Ik kon mij dit goed voorstellen, want ook mij raakten de verhalen van de kinderen. Toch zou ik het boek aanraden voor iets oudere kinderen, vanaf 10 jaar ongeveer. Zij begrijpen, denk ik, het verhaal nog iets beter, omdat ze er meer over in het Jeugdjournaal hebben gehoord en gezien.

Om een idee te krijgen hoe de verhalen gaan, zal ik het verhaal van Samuel extra toelichten. Maar de verhalen van Fatima, Azad en Tamar zijn minstens zo indrukwekkend.

Samuel is een jongen uit Syrië die graag met zijn opa en de grote jongens op straat voetbalt. Maar dan slaat er een raket in bij hem in de straat. Zijn broer Jacob zegt dat het niet langer veilig is en dat ze moeten vluchten. Maar Samuel heeft nog een broer, David van 8, die zelfs ouder is dan hij, maar die zwaar geestelijk en lichamelijk gehandicapt is. Lukt het het gezin wel om hem mee te krijgen de grens over? En dan blijkt ook nog eens dat zijn lievelingsopa niet meegaat. Bij het afscheid nemen heeft opa wel zijn knuffelbeer voor hem meegenomen, zodat hij zijn verhalen aan zijn beer kan vertellen, die ze dan voor opa kan bewaren. “”Als het voorbij is, komen we terug, opa!”, fluistert hij in het pluizige oor van de beer. “Dat beloof ik!””

De verhalen zijn zo beeldend geschreven, met situaties die iedereen zich zo kan voorstellen, waardoor ze voor kinderen die al deze ellende niet hebben meegemaakt, zeer duidelijk overkomen. In het begin val je steeds van het ene levensverhaal in het andere. Maar in hoofdstuk 5 komen de verhalen bij elkaar.

De illustraties, gemaakt door Saskia Halfmouw, laten de verhalen extra tot leven komen. Het is goed gelukt de emoties in de illustraties weer te geven. Het is fijn dat ze in kleur zijn afgedrukt. Hierdoor is het extra aantrekkelijk om ernaar te kijken.

Misschien vraag je je af of het geheel niet te zwaar is voor kinderen. Dat vroeg ik mijzelf in het begin ook af. Maar gezien de reacties van mijn dochter is dit niet zo. Ze groeien op in de wetenschap dat er oorlog is en dat mensen moeten vluchten. Ze horen hier over in het jeugdjournaal en op school. Misschien zitten er zelfs wel vluchtelingenkinderen bij hen op school of in de klas.

In het boek gaan de verhalen niet verder dan de ervaringen van de kinderen in de azc’s. De wantoestanden die daar voorkomen, zoals het buiten moeten slapen of in een tent en zonder privacy en het vaak moeten verhuizen van het ene azc naar het andere, komen ook goed aan bod en maken nog eens extra duidelijk wat vluchtelingen allemaal moeten doormaken.

Gelukkig sluit het boek positief af. Want net als alle andere kinderen die deze ellende niet hebben hoeven mee te maken, hebben ook Azad, Fatima, Samuel en Tamar toekomstdromen. Deze worden weergegeven in een tekening. Het is misschien een goed idee om je eigen kind na het lezen van dit boek, ook een toekomstdroomtekening te laten maken. Zo kun je samen nog eens het een en ander nabespreken. Mijn dochter en ik hadden in elk geval een prachtig gesprek hierover.

Kinderen van ver is een aanrader voor zowel thuis als in het onderwijs. Het verwoordt de verhalen van vluchtelingenkinderen op een positieve manier. De verhalen zullen je raken en emotioneren, maar zullen ook stof tot nadenken zijn. Een mooi uitgangspunt om met elkaar hierover in gesprek te gaan.
Ik waardeer het boek op 5 sterren.

Kijk op boekenblog indeboekenkast.com voor nog veel meer recensies.