een boek dat ik graag een tweede keer wil lezen!

Op 29 mei 1970 wordt het levenloze lichaam van Anita Dewinter gevonden door haar moeder Marie Van Damme. Ze ligt in bad met doorgesneden polsen. De conclusie: zelfmoord. Toch is inspecteur Vanhaele niet helemaal zeker van deze conclusie. Maar het boek gaat niet over inspecteur Vanhaele. Het gaat over drie jonge vrouwen, die zonder het zelf te beseffen een levensgevaarlijk geheim met elkaar delen. Anita’s verhaal speelt zich af in 1970. Anita had een dochter, Alex. Haar verhaal speelt zich af in 1995. En dan is er ook nog het verhaal van Marie. Haar verhaal speelt zich af in 1945. Maar dat verhaal komt veel minder aan bod, ondanks dat het niet minder belangrijk is. Samen moeten ze een mysterie ontrafelen, maar gaat hun dit wel lukken voordat het te laat is?

Wat een bijzonder boek is dit. Want zodra je erin gaat lezen, zul je merken dat niks is zoals het lijkt. Het staat boordevol hersenspinsels die je niet loslaten. Het verhaal is donker, rauw en beklemmend. Maar ook verrassend, anders, uniek. Het staat vol details waardoor je het zo voor je ziet. Het grijpt je vast en je wilt nog maar één ding: doorlezen.

Het verhaal wordt steeds vanuit een van de drie vrouwen verteld. Hierdoor moest ik in het begin wel schakelen. Gelukkig wordt er steeds vanuit de ik-vorm geschreven. Hierdoor leest het boek prettig en ben je al gauw erg betrokken bij de verschillende personages. Je leert ze echt kennen. Wel heb ik een tip: let goed op de datum aan het begin van elk nieuw hoofdstuk, hierdoor wordt het verhaal sneller duidelijker.

Op de cover staan drie bomen. Deze bomen hebben een verbindende rol in het verhaal. Ze komen steeds terug en hebben een symbolische waarde, evenals de rivier. Ook hebben Alex en Anita een droom waarin een blonde, jonge vrouw met donkerbruine ogen verschijnt. Ze heeft een belangrijke boodschap: “Bloed bindt wat water probeert te scheiden!” Een boodschap waar ze in eerste instantie niks van begrijpen. Maar ze hebben 3x 6 dagen om erachter te komen want anders is het te laat, dan blijft alleen het water over….

En dan zijn er nog de mysterieuze krantenartikelen. Ze zullen je eerst niet eens echt opvallen, maar uiteindelijk zijn ze van levensbelang!

Misschien klinkt het allemaal wat vaag, dat is het misschien ook wel een beetje, maar wanneer je het boek gaat lezen, wordt alles je vanzelf duidelijk. Gelukkig is de schrijfstijl heel prettig en leest het heel laagdrempelig. Je zult zien dat tijdens het lezen alles op zijn plek lijkt te vallen, om vervolgens tot een heel bijzondere wending te komen. Een die ik nog nooit eerder was tegengekomen in een boek en die ik echt geniaal vond. Ik moest echt even het boek laten bezinken en kon het verhaal ook maar moeilijk van mij af zetten. Dit is namelijk zo’n boek waarvan je bepaalde fragmenten nooit meer zult vergeten. Ook zou ik het boek graag een tweede keer willen lezen, omdat ik denk dat er dan veel meer details en symboliek opvallen die ik dan veel beter kan plaatsen. Want als ik er nu achteraf weer in blader, denk ik steeds van o, dat zit natuurlijk zo! Kortom: het boek heeft mij nog altijd in zijn greep!
Ik waardeer het boek dan ook op 5 sterren.

Kijk op boekenblog indeboekenkast.com voor nog veel meer recensies.