Ik heb erg genoten van dit boek en ik vond het jammer dat ik het uit had. Sommige wendingen vond ik erg verrassend.

Er was maar een keer per jaar kermis in de stad, het uitje dat Josien echt niet wilde missen. Ze keek er altijd zo naar uit. Ondanks dat Mark den Engelsman, die door iedereen Mark Kemble werd genoemd, niet mee zou gaan. Hierover was Josien toch een beetje teleurgesteld. Maar nu een paar weken na de voorjaarskermis, was Josien in paniek. Want het kon toch niet waar zijn? Ze was moe en huilerig. Maar het ergste was dat haar maandelijkse “ellende”, zoals ze het zelf betitelde, wegbleef.
Haar ouders zouden woedend zijn! Ze had niet eens verkering. En dan ook nog eens van Hans Souburg. Hij kwam uit een volstrekt onbetrouwbare familie die bij iedereen bekend stond als slecht, heel slecht.

“De tranen gleden over haar wangen, van schaamte, van machteloze boosheid op zichzelf en van pure ellende. Haar hele leven was naar de filistijnen…”Johanna A. van Archem

Moeder Bijvank bekeek haar dochter met een scherpe blik. Er was iets mis met het meisje, dat was duidelijk. Gisteren gaf ze nog over, had Fien gezien. En er zat al tijden iets niet tussen de was. Het zou toch niet waar zijn dat Josien in verwachting was? Ze moest met haar dochter praten. Deze avond zou Herman weggaan. Nu konden de twee vrouwen samen praten. Josien flapte er al gauw uit wat er mis met haar was. In verwachting. Van Hans Souburg nog wel?!
“Hoe ter wereld was dat mogelijk? Ze had aan iedere jonge vent gedacht, maar geen moment aan iemand uit die familie.”-Johanna A. van Archem

Een uur van onbedachtzaamheid is een mooie roman die gaat over het leven van Josien, nadat ze voor één keer in haar leven onbedachtzaam is geweest. Een daad met grote gevolgen voor haar verdere leven. Het verhaal wordt afwisselend vanuit Josien en haar moeder Fien verteld. Het verhaal vindt plaats aan het einde van de negentiende eeuw, voordat de oorlog uitbreekt.

Denkend aan hoe de mensen in die tijd leefden, vind ik dat beide dames Josien en Fien behoorlijk modern voor die tijd zijn. Vooral moeder Fien laat zien hoe krachtig ze is, wanneer vader op een huwelijk aan wil dringen. Zeker wanneer je bedenkt dat het verhaal plaatsvindt in een tijd waarin het niet gepast was om voor het huwelijk zwanger te raken. Ook de kerk speelde nog een heel belangrijke rol. Juist daarom vond ik het erg knap van Fien dat ze niet wilde dat haar dochter in een slecht huwelijk terecht zou komen.

“Herman, we zitten met de gebakken peren; laten wij er geen woorden meer aan besteden dan nodig is. Misschien komt er over een paar jaar een fatsoenlijke vent langs, die haar wel wil hebben…” Herman zweeg. “Dat kind krijgen we wel groot,” pleitte Fien.-Johanna A. van Archem

Johanna A. van Archem heeft een prettige schrijfstijl. Ze weet het zo op te schrijven dat je het verhaal zo voor je ziet. Ook leef je erg met de personages mee. Al haar boeken spelen zich rond het einde van de negentiende eeuw af. Toch weet ze belangrijke thema’s in haar boeken te verwerken. In dit geval ongewenste zwangerschap, gedwongen huwelijk, miskramen, mishandeling en onbereikbare liefdes. Genoeg ingrediënten voor een heerlijke roman!

Ik heb dan ook erg genoten van dit boek en ik vond het jammer dat ik het uit had. Sommige wendingen vond ik erg verrassend. Hierdoor bleef ik nieuwsgierig naar het verhaal. De hoofdstukken zijn niet heel lang en het boek telt slechts 223 bladzijden. Voor mij had het boek nog veel dikker mogen zijn! Ik waardeer het boek op 5 sterren en ik kijk uit naar van Archem’s nieuwe roman.