Beklemmend

Wat een uitzonderlijk auteur, die Pollock.
Waar ik vooral van onder de indruk ben, is dat de verschillende verhaallijnen in dit boek ieder hun eigen ruimte krijgen, enorm veel kracht krijgen en dat ze uiteindelijk toch op een hele natuurlijke manier bij elkaar komen. Het lijkt zo makkelijk maar dat is het niet. Natuurlijk komt het op het einde allemaal bij elkaar, maar hoe vaak heb ik dat niet op een puinhoop uit zien lopen. Dat noemen we dan: ‘er een eind aan breien’ en als het niet anders kan, dan tovert de schrijver een deus ex machina uit de hoge hoed
.
Dit is een donker boek, vol met donkere daden. Griezelig, verbijsterend, adembenemend. Het geeft een blik in de donkere ziel van de mens, waarbij de monsters die daar ronddolen naar buiten komen, om gezien te worden en om gevreesd te worden. Beklemmend is misschien een beter woord. Want Pollock beschrijft alle gruwelijkheden niet tot in detail, juist niet. Hij zet de lezer op het randje en laat vervolgens alle ruimte voor de eigen verbeelding. En maakt dat het juist niet erger?! Er ontstaan beelden in je hoofd die je voorlopig niet meer kwijt raakt.
Tegelijkertijd weet hij de karakters een menselijke kant te geven, ondanks alle gruweldaden die ze begaan.
Als lezer zit je gevangen. Je kunt geen kant op.
Goed boek, goeie schrijver!