Kracht van stilte

De stijl van Matthew Quick is zonder omwegen, recht naar je hart en je gevoel. En dat doet hij door gebruik te maken van de kracht van stilte. Letterlijk, in dit boek. Zo is het moto van protagonist Finley: zwijgen is mijn standaard gedrag, het is mijn schild tegen de rest van de wereld. Door gewoon simpelweg op het dak te zitten en ruimte te delen met zijn vriendin Erin of met zijn opmerkelijke vriend Boy21, krijgt Finley het voor elkaar om vanuit stilte de emotie in het hart van de lezer te projecteren. Hmmm, snap ik zelf nog wat ik hier opgeschreven heb? Ik bedoel dat Quick karakters neerzet en scenes bedenkt die enorm veel kracht uitstralen, ondanks dat het – wederom (het thema van Quick) – de buitenbeentjes van onze maatschappij betreft. Althans zo worden ze gezien door hun omgeving. Al die ‘buitenbeentjes’ - Finley, Boy21, Erin (you go girl!), Pop, The Allens, Coach, Wes en zelfs mijnheer Harry Potter zelf – stuk voor stuk voegen ze laagjes toe, dimensie, humor, pijn, hoop en heel veel liefde.
Het is lastig om over zo’n intens verhaal een passende review te schrijven. Het is best een verdrietig verhaal maar vanaf het begin vol van hoop, van het geloof dat een beter leven mogelijk is en dat er soms zelfs wonderen gebeuren.