Lezersrecensie
Spelen met taal
Het verhaal dat in deze roman wordt verteld, is belangrijk. Het trauma van meisjes die tot een huwelijk zijn gedwongen en de plaag van de binnenlandse slavernij in Nigeria. Kwesties die aan het licht moeten worden gebracht en beetje bij beetje – onder andere door dit soort romans – hopelijk leiden tot sociale verandering,
Ondanks haar ontberingen is de 14-jarige Adunni vastbesloten een succes te worden, en is ze er van overtuigd dat de zekerste route verloopt via een westerse opleiding. Een stijlfiguur die veel wordt gebruikt in klassieke Nigeriaanse kinderboeken en die hier op een heel volwassen niveau met succes wordt toegepast. Als lezer kun je niet anders dan Adunni steunen en aanmoedigen in al haar ups en vooral downs op weg naar haar uiteindelijke doel: een meisje worden met een ‘luidende stem’.
Daré gebruikt ‘de luidende stem’ als stempel voor een jonge vrouw die zelfverzekerd haar kijk op de wereld deelt, ondersteund door een gedegen westerse opleiding. En dat is niet alleen het thema van dit boek, maar Daré doet ook iets speciaals met de taal. Ze zegt er zelf over: ‘Nigerianen spreken zoiets als pidgin-Engels, en ik wist dat ik niet in pidgin-Engels wilde schrijven, omdat zelfs de zeer goed opgeleide mensen pidgin-Engels spreken. Ik wilde dat het niet-standaard Engels zou zijn. Ik zou het van Adunni kunnen maken. Het zou haar eigen Engels kunnen zijn, om zo te zeggen.’ Dat is bijzonder goed geslaagd, vooral omdat het Engels van Adunni er gaandeweg het verhaal flink op vooruit gaat. Dat moet bij het vertalen ook een flinke klus geweest zijn; ook die klus is heel goed geslaagd. Complimenten!
Dan zijn er de kleine informatieve cursiefjes waar veel hoofdstukken mee beginnen. Het leert ons een en ander over Nigeria en voegt tegelijkertijd een soort ruggengraat toe aan het verhaal. Als lezer maak je alles veel intensiever mee. Hoewel misschien een onbedoeld effect, vind ik het een hele mooie toevoeging.
Het verhaal is goed, de uitvoering excellent met bovendien een zeer prettige en vlotte schrijfstijl.
En als ik er dan ook nog wat van geleerd heb, dan geef ik een waardering van de volle 5 sterren.
Ondanks haar ontberingen is de 14-jarige Adunni vastbesloten een succes te worden, en is ze er van overtuigd dat de zekerste route verloopt via een westerse opleiding. Een stijlfiguur die veel wordt gebruikt in klassieke Nigeriaanse kinderboeken en die hier op een heel volwassen niveau met succes wordt toegepast. Als lezer kun je niet anders dan Adunni steunen en aanmoedigen in al haar ups en vooral downs op weg naar haar uiteindelijke doel: een meisje worden met een ‘luidende stem’.
Daré gebruikt ‘de luidende stem’ als stempel voor een jonge vrouw die zelfverzekerd haar kijk op de wereld deelt, ondersteund door een gedegen westerse opleiding. En dat is niet alleen het thema van dit boek, maar Daré doet ook iets speciaals met de taal. Ze zegt er zelf over: ‘Nigerianen spreken zoiets als pidgin-Engels, en ik wist dat ik niet in pidgin-Engels wilde schrijven, omdat zelfs de zeer goed opgeleide mensen pidgin-Engels spreken. Ik wilde dat het niet-standaard Engels zou zijn. Ik zou het van Adunni kunnen maken. Het zou haar eigen Engels kunnen zijn, om zo te zeggen.’ Dat is bijzonder goed geslaagd, vooral omdat het Engels van Adunni er gaandeweg het verhaal flink op vooruit gaat. Dat moet bij het vertalen ook een flinke klus geweest zijn; ook die klus is heel goed geslaagd. Complimenten!
Dan zijn er de kleine informatieve cursiefjes waar veel hoofdstukken mee beginnen. Het leert ons een en ander over Nigeria en voegt tegelijkertijd een soort ruggengraat toe aan het verhaal. Als lezer maak je alles veel intensiever mee. Hoewel misschien een onbedoeld effect, vind ik het een hele mooie toevoeging.
Het verhaal is goed, de uitvoering excellent met bovendien een zeer prettige en vlotte schrijfstijl.
En als ik er dan ook nog wat van geleerd heb, dan geef ik een waardering van de volle 5 sterren.
1
1
Reageer op deze recensie
