Gothic maar net niet

De Engelse Helen Franklin woont in Praag en heeft daar een kleine groep vrienden. Een van die vrienden laat haar een brief zien, een soort bekentenis waarbij we als lezer kennis maken met Melmoth the Witness. Het is een vrouw die de aarde afschuimt in eenzaamheid op zoek naar mensen die iets verkeerds hebben gedaan en die ze vraagt haar te vergezellen in haar vervloeking. Melmoth is een interessant karakter voortlevend in overlevering. Is ze echt? Een mythe? Een boeman(vrouw) voor ongehoorzame kinderen. Een waarschuwend verhaal, uit folklore geboren? Of toch die vrouw uit bijbelse tijden, die als enige niet geloofde dat Jezus uit de dood was opgestaan en daarom verdoemd werd 'to walk the earth' ?
Dit verhaal vind ik zeer 'Gothic' met alle mysteries van dien, maar is het voor mij toch net niet. Ik vond het zeker een goed verhaal maar het trof net niet de juiste toets bij mij. De schrijfstijl en de hele sfeer vond ik grandioos en het idee om over Melmoth te vertellen via brieven en dagboekfragmenten werkte uitstekend. Wat ontbrak is een connectie met de protoganiste Helen: als lezer blijf je neutraal en zonder enige empathie achter. Jammer.
Maar: oordeel vooral zelf!