Klasreünie met een verrassend einde.

Maurits Matthys wordt vijftig.
Nu is hij een zeer succesvolle en schatrijke zakenman.
Maar tijdens zijn schooljaren was hij de pineut van de klas en werd hij voortdurend gepest.
Leider van de pestgroep was Jacob, waarbij de drie andere klasgenoten volgzaam meededen.
Maurits vat het plan op een feest te geven voor zijn vroegere klasgenoten om zo samen zijn vijftigste verjaardag te vieren.
Zijn bedoeling gaat uiteraard echter verder. Hij wil ze confronteren met hun gedrag. Maar uiteindelijk wil hij hen ook een belangrijke levensles meegeven.

Het verhaal wordt door Dimitri Casteleyn mooi uitgewerkt.
Hij vertelt het vanuit het perspectief van de voornaamste hoofdpersonen.
Uiteraard dat van Maurits zelf, maar ook van vooral Jacob en Eva.
Stukje voor stukje vallen zo de puzzels in mekaar. Je ervaart hoe elk van de protagonisten tegen dat verleden aankijkt en het heeft ervaren. Maar ook hoe je dat terugvindt in hun huidige levensvisie en in hun karakters.
Vooral in de figuur van Jacob is dat sterk neergezet.

Dimitri Casteleyn bouwt de spanning mooi op. Tot op het einde heb je het raden naar de werkelijke afloop. Toch kan je het boek geen echte thriller noemen.

Het boek leest volt door zijn klare schrijfstijl. De dialogen ogen levensecht; het zijn echt gesprekken zoals je je die kunt voorstellen bij klasgenoten die elkaar 33 jaar niet hebben gezien.