Hoge verwachtingen werden niet waar.

Een tijdje terug trof ik plots op het kantoor van mijn werkplek in de zorg een samengestelde mini bieb.
Mijn collega had gezorgd voor meerdere boeken die passen bij ons werk, zorggerelateerde verhalen.

Dit boek, altijd al willen lezen. Alleen de titel laat je eigenlijk al glimlachen.
Ik begon tijdens een pauze te lezen en vond het eerste hoofdstuk vermakelijk en grappig.

Thuis ben ik later verder gaan lezen. Zowel met een frons als een lach.
De lach vanwege de manier waarop personages komen en gaan.
De frons vooral vanwege het andere gedeelte van het boek, het verleden van de hoofdpersoon.
Een aantal hoofdstukken betreft het verleden heb ik mij door geworsteld maar het kon mijn aandacht niet pakken.

Ik heb dus de verhaallijn van het heden met aandacht gelezen, al moet ik ook daarbij toegeven dat soms de aandacht wat verslapte.
De verhaallijn van ver verleden bladerde ik door, las ik wat passages van.

Al met al, vond ik het dus vermakelijk maar wel een tegenvaller over het geheel gezien.