Onvoorstelbaar

Truus Stern Van Zuiden is al een eindje over de negentig als ze beslist toch haar verhaal te doen aan Wendy Geuverinck. Een verhaal over onderduiken, maar ook over haat en liefde. Het is verschrikkelijk om te lezen hoe de meeste duitse soldaten de joden haatten. Doordat het verhaal in ik-vorm verteld werd kwam het hele boek nog harder binnen bij mij, er is niet veel afstand tussen de lezer en Truus, ik zat soms met tranen in de ogen te lezen. Hoe Truus van de ene naar de andere plek moest verhuizen, zich zo onopvallend mogelijk moest gedragen tot zelfs gewoon dagenlang binnenzitten, het gescheiden worden van moeder en broer, niet weten of je ouders nog leven, je eigen identiteit moeten achterlaten,... In het boek krijg je ook het verhaal van de mama van Truus, wat zij meegemaakt heeft in de concentratiekampen kun je je niet voorstellen, het greep me echt naar de keel. Onvoorstelbaar dat een mens dit zijn medemens kan aandoen.
De schrijfster schreef het boek in korte maar krachtige hoofdstukken wat er voor zorgt dat het echt wel binnenkomt wat verteld wordt en het boek heel vlot leest. Op het einde van het boek krijg je een namenlijst en foto's waardoor je het gevoel hebt nog dichter bij Truus te staan.
Dat het erg was in de concentratiekampen en voor de joden wist ik wel, maar door dit boek te lezen besef ik pas echt welke verschrikkingen ze doorstaan hebben.